Zuidereiland Nieuw-Zeeland

Jeuj!! Het is tijd voor deel 2 van ons Nieuw-Zeeland avontuur. Er staan ook alweer een paar nieuwe foto-albums klaar voor jullie, maar nog niet alles hebben we kunnen uploaden, dus de rest volgt nog. Veel lees- en kijkplezier!

11-1

Vroeg in de ochtend gaan we naar het informatiepunt en na wat meer te weten te zijn gekomen over de omgeving besluiten we dit met onze camper te gaan verkennen. We rijden de Queen Charlotte Drive af, wat een mooie route is richting de Queen Charlotte Sound. Een flinke kronkelweg door de bergen en langs het water levert weer hele mooie plaatjes op en lekker op ons gemak rijden we hier door de omgeving en stoppen af en toe om rustig van het uitzicht te genieten of even te picknicken aan het strand. We komen ook nog bij een uitzichtpunt waar een klein paadje naar beneden gaat. Nieuwsgierig als we zijn gaan we hier eens op ontdekking uit en komen bij een klein verlaten strandje tegen een opengespleten rots aan waar je doorheen kunt lopen en bij een ander klein verlaten strandje uit komt. We genieten hier in alle rust van de prachtige natuur en lezen rustig in het zonnetje een boekje, heerlijk!

Als we weer onrustig worden na nog geen uur (strand hangen is niet echt ons ding) stappen we weer in de auto en vervolgen onze prachtige route richting Nelson. Hier vragen we weer wat rond over de omgeving en boeken een tweedaagse tocht in het Abel Tasman Nationaal Park. We pakken onze camper weer en rijden nog een stukje door in die richting, zodat we morgen meteen in de buurt zijn en niet al te vroeg op hoeven te staan.

12-1

Vandaag gaan we in de ochtend met de kayak het Abel Tasman Nationaal Park verkennen en het is echt prachtig weer. Het water is super rustig en het zonnetje schijnt, waardoor het felblauwe water zo helder is dat we vanuit onze kayak tot op de bodem kunnen kijken. We peddelen eerst richting een eiland waar we verschillende zeehonden zien en sommige zwemmen maar een paar meter van ons vandaan. Er zijn ook een paar babyzeehondjes die we wel horen, maar helaas niet kunnen zien, zij zitten nog veilig verscholen tussen de rotsen bij hun moeder.

Langs mooie stranden, lunch staat voor ons klaar op het strand, lekker afkoelen en zwemmen in de zee. Wandeltocht, door de bossen, af en toe uitzicht op het felblauwe water en goudgele stranden, half way pool, ijskoud water ,te koud voor Niels, maar Wieke neemt een duik. Cleopatra pools, niet gezwommen, maar wel mooi om te zien. Aangekomen bij de Aquapackers, onze slaapplaats voor vannacht. Een kleine boot met nog kleinere slaapkamers met teveel mensen. Uiteindelijk op de bank geslapen, omdat we claustrofobisch werden in dat bed.

13-1

In de ochtend een klein stukje gewandeld om daarna nog even lekker verder te slapen op een prachtig wit strand, want op zo’n bankje op een boot slaap je ook niet echt goed. Daarna weer gaan kayakken naar een eiland met nog meer zeehonden, nu ook de baby’s gezien. Vandaag wat bewolkter en ook meer wind, kwam goed uit, want nu konden we over de drie kayaks een zeil spannen en richting de kust zeilen in plaats van peddelen onder het mom liever lui dan moe.

Terug bij het basecamp van de organisatie waar we deze tour mee hebben gedaan pakken we een lekkere douche en rijden we nog even naar het strand waar we de Split Apple Rock kunnen zien. Een grote rots in de zee welke op een (de naam zegt het al) gespleten appel lijkt. Daarna richting een dorpje aan de kust gereden waar we even gezellig op de pier een biertje hebben gedronken en een hapje hebben gegeten om daarna alvast een stuk zuidelijker te rijden.

14-1

Vandaag zetten we onze tocht richting het zuiden voort en komen we na een paar uur rijden uit bij Westport. Hier doen we even wat boodschappen en rijden dan richting het strand om naar een zeehondenkolonie te gaan kijken. We zien een heleboel zeehonden op de rotsen en in het water en ook weer veel baby’s. Ondanks dat we ze gisteren en eergisteren ook al hebben gezien blijft het leuk om die beestjes bezig te zien en vooral de kleintjes zijn super schattig. Na deze pauze rijden we weer een stuk verder langs een prachtige kustweg tot we uitkomen bij de pancake rocks. Dit zijn bijzondere gesteente in de zee die zo uitgesleten zijn door water en wind dat ze lijken op een stapel pannenkoeken. We zijn hier toevallig op het juiste moment aangekomen, want het is hoogtij en dan spuit er af en toe door de kracht van de golven water tussen de rotsen naar boven. We lopen hier een rondje en als we genoeg gezien hebben rijden we verder naar het dorpje Greymount om te overnachten.

15-1

Nadat we gisteren nog een lekker potje hebben gekaart in onze camper en vanmorgen lekker uitgeslapen hebben zijn we weer helemaal fris en fruitig voor een nieuwe dag. We starten onze geliefde camper weer en vertrekken voor een mooie tocht over Arthur’s Pass. Onderweg pikken we een lifter op, een Italiaanse jongen die in een paar maanden Nieuw-Zeeland aan het verkennen is, half werkend, half liftend. De bergroute is super mooi en aan het eind van de route parkeren we onze camper, droppen we onze lifter en besluiten we nog een korte wandelroute richting een waterval te pakken. Op de parkeerplaats zien we eerst nog de Kaui vogel, een groene papegaai met oranje onder zijn vleugels, welke alleen in Nieuw-Zeeland voor komt. Een hele mooie, maar brutale vogel die als je niet oppast je eten afpakt of het rubber van je auto afpikt en zo heel je wagen molesteert.

Eenmaal op de wandelroute aangekomen duurt het niet lang voordat Wieke ineens wegspringt omdat er een muis voor haar voeten weg schiet. Met wat angst, maar een stoer voorkomen loopt ze verder, tot ze een paar meter later een tweede en derde muis tegen komt. Dan heeft ze het echt niet meer en wilt eigenlijk heel graag omdraaien en snel terug rennen. Maar de nieuwsgierigheid naar de hoge en mooie waterval wint het van de angst voor deze kleine beestjes en we besluiten om door te lopen. Uit een vliegtuig springen was best spannend, maar dit is voor Wieke veel enger om te doen. Uiteindelijk komen we minstens 10 muizen tegen op ons pad, maar komen we relatief snel (we lopen ineens een stuk harder dan normaal) bij de waterval uit. Gelukkig kunnen we hier op een houten platvorm staan waar geen muis op komt, dus kunnen we rustig van het geweldige uitzicht genieten. Niels besluit nog even de waterval verder omhoog te klimmen via de rotsen, maar Wieke besluit dat ze wel genoeg spanning en sensatie gehad heeft voor één dag, dus kijkt toe en maakt de foto’s.

Blij om weer veilig terug te zijn bij de muisvrije camper rijden we de Arthur’s Pass weer op en rijden we verder op zoek naar een geschikte slaapplaats. We komen uit bij een gezellig cafeetje in een klein dorpje, waar je met je camper op de parkeerplaats mag overnachten. We drinken eerst een biertje in dit western-achtige barretje en kijken toe hoe de locals een potje biljarten na een dag hard werken in de goudmijnen. Daarna gaan we ons avondmaaltje koken, spelen we nog een potje kaarten en gaan dan weer lekker slapen.

16-1

We worden wakker van de regen die op het dak van onze camper tikt en door dit geluid hebben we zin om nog even langer te blijven liggen. Het is de eerste keer dat het regent sinds we in Nieuw-Zeeland zijn, dus we mogen absoluut niet klagen. Het is wel jammer dat we vandaag hadden gepland om met een helikopter naar de Franz Josef gletsjer te gaan om daar tussen het ijs door te lopen. Dit feest gaat dus niet door, maar we rijden toch richting het gelijknamige dorp en gaan daar maar in een restaurantje een lekker warm drankje drinken en ons reisdagboek verder schrijven, want daar hebben we normaal gesproken veel te weinig tijd en zin voor.

Later op de middag gaan we op zoek naar een camping in Franz Josef, want hopelijk kunnen we morgen alsnog de tour over de gletsjer gaan maken. Hier krijgen we een berichtje van Michelle en Bart dat ze toevallig ook in deze omgeving zitten en vanavond ook in Franz Josef willen overnachten. Twee uur later komen ze op dezelfde camping aan als wij staan en gaan we gezellig onder het genot van een hapje en drankje onze reisverhalen uitwisselen. Gezellig zo’n Hilvarenbeeks onderonsje aan de andere kant van de wereld.

17-1

Als we wakker worden schijnt de zon gelukkig weer en we hebben dan ook super veel zin in onze tour over de gletsjer. We melden ons netjes een half uur van tevoren aan en moeten daarom nog even wachten tot we kunnen vertrekken. Na tien minuten komt er een meisje naar ons toe met de mededeling dat de lucht helemaal dichttrekt en dat de voorspellingen zijn dat het over twee uur weer flink gaat regenen, dus dat alle vluchten weer geannuleerd zijn. Dat is natuurlijk echt super balen en een flinke teleurstelling.

We besluiten niet nog een dag te wachten met het risico dat het morgen weer niet door gaat, want de voorspellingen zien er niet heel veel beter uit. We drinken wel nog even een drankje op het terras, de zon schijnt nu namelijk nog volop, wat het extra frustrerend maakt dat de tour niet door is gegaan… Daarna vertrekken we richting Lake Wanaka, net als Bart en Michelle om daar te gaan barbecueën. Eenmaal in Wanaka aangekomen waait het super hard, dus barbecueën wordt een hele uitdaging. Daarom bakken we het vlees maar lekker knus op het gasstelletje in de camper en zitten we met z’n vieren aan het kleine tafeltje te eten, maar gezellig is het zeker!

Na het eten gaan we het dorp in om naar de bios te gaan, maar helaas is de film die we in gedachte hadden al uitverkocht, dus wordt het een spelletjesavond in de camper. Misschien wel net zo leuk!

18-1

Vandaag gaan we iets heel bijzonders doen, namelijk naar Puzzling World! Dit is iets waar vooral Wieke zich al een paar dagen op heeft verheugd. Je hebt hier verschillende kamers vol met optische illusies, een restaurantje met op alle tafels verschillende puzzels en buiten heb je een hele groot doolhof. We beginnen binnen in de verschillende kamers en komen hier helemaal dol en verdwaasd weer uit. Daarna pakken we een drankje met wat lekkers en puzzelen er flink op los. Na deze pauze gaan we naar buiten, het doolhof in. Het grootste deel van de tijd loopt Niels voorop en we hebben de vier verschillende hoeken die je moest zoeken dan ook snel gevonden. Omdat Wieke ook graag een keer wilt proberen de weg te vinden besluiten we dat Niels niks meer mag zeggen en Wieke op zoek moet naar de uitgang. Nu verdwalen we ineens een stuk vaker en net voordat de frustratie bij Wieke het toppunt bereikt heeft en Niels bijna niet meer kan lopen van het lachen bereiken we toch de uitgang.

Puzzling World was zeker één van de hoogtepunten van onze reis door Nieuw-Zeeland, maar aan alles komt een eind en helaas moeten we dit ook weer achter ons laten en op zoek naar een volgend avontuur. Voordat we door rijden naar Queenstown lunchen we nog even in Wanaka en vervolgen dan onze reis in onze camper. Tegen de tijd dat we in Queenstown aankomen regent het weer dat het giet en eenmaal op de camping aangekomen hebben we geen zin meer om ons weer nat te laten regenen en blijven we lekker veilig en droog binnen in onze camper.

19-1

We worden wederom wakker van het getik van de regen op de camper en blijven in de ochtend nog lekker warm en droog in de camper, rennen af en toe (omdat het moet) naar het toilet/douche-gebouw en naar het washok, maar daar blijft het bij.

In de middag klaart het gelukkig op en kunnen we de stad gaan verkennen. Queenstown is een stuk kleiner dan we verwacht hadden, maar dat maakt het niet minder leuk. Het is een gezellig centrum en het ligt midden tussen de bergen en bij het water. We lopeeenstown is een stuk kleiner dan we verwacht hadden, n wat rond bij de haven, gaan wat winkeltjes in en uit en belanden in de avond in een van de gezellige pubs.

20-1

We hadden gehoord dat je in Queenstown zeker een hamburger moet eten bij FergBurger, maar gisteren stond daar een lange rij tot buiten, dus hebben we die overgeslagen. De enige mogelijkheid om hier een hamburger te eten zonder in de rij te hoeven staan is van 7 uur tot 11 uur in de ochtend. De rest van de dag, tot 5 uur ’s nachts, staat er een rij tot aan de straat. Om half 11 vinden wij het best een mooie tijd voor een hamburger. Zonder al te lang te hoeven wachten hebben we dus een ontzettend grote en super lekkere hamburger als ontbijt tussen onze kiezen. Wij snappen nu wel waarom hier altijd een rij staat, zelfs als ontbijt gaat dit er prima in!

Met goed gevulde magen is het nu eindelijk tijd voor ons helikopteravontuur. Nadat de tour in Franz Josef tot twee keer toe niet door is gegaan hebben we besloten een helikoptervlucht van Queenstown naar de Milford Sound te maken en vandaag is het dus zover dat Wieke haar verjaardagscadeau kan verzilveren. Met drie anderen en de piloot stappen we de helikopter in en stijgen we op, wat een cool gevoel is dat. Het is echt heel bijzonder om in een helikopter te vliegen, je kunt heel veel zien en overal heel dichtbij komen. Zo vliegen we tussen de bergen door en heel kort over de bergen heen, wat een heel gaaf gevoel is en een heel mooi beeld geeft. We landen boven op de berg in de sneeuw, waar we even uitstappen, van het uitzicht genieten en Niels het niet kan laten om een kleine sneeuwpop te bouwen. Daarna vliegen we weer door, nog meer bergen over, tussen de fjorden door en langs verschillende prachtige meren. Het uitzicht is echt onbeschrijfelijk. We zien zelfs nog een hert met haar jong boven op een berg lopen en stoppen niet veel verder op een mooie grasweide op een berg. Hier maken we ook nog wat foto’s en genieten ook hier weer van het bijzondere uitzicht. Hierna is het helaas alweer tijd om terug te vliegen, maar dit stuk mogen we voorin zitten naast de piloot voor het ultieme uitzicht vanuit de lucht, geweldig! Eenmaal terug op de grond is de grote glimlach niet meer van ons gezicht af te halen en die blijft daar de rest van de dag lekker zitten, wat een fantastisch verjaardagscadeau was dit!

We halen nog snel wat sushi in de stad om mee te nemen als avondeten en rijden dan verder richting Te Anau en vinden een mooie kampeerplek bij een meer, waar we dit lekker op eten… een betere afsluiter voor deze gave dag kunnen we onszelf niet wensen.

21-1

Gisteren hebben we de Milford Sound al heel mooi kunnen zien vanuit de lucht en zagen we ook een mooie weg hier naartoe lopen. Vandaag is het tijd om deze weg af te rijden en de mooie natuur hier vanaf het land te gaan bewonderen. Het is een route van 2 uur, maar wij doen lekker op het gemak en stoppen regelmatig voor een look-out of een korte wandeling de natuur in. Eenmaal in Milford aangekomen maken we een cruise met een boot, zodat onze aflevering ter land, ter zee en in de lucht helemaal compleet is. Vanaf het water hebben we een mooi uitzicht op de fjorden, zien we twee grote watervallen en een zeehondenkolonie.

Weer terug in onze camper rijden we een heel stuk richting onze volgende bestemming, Dunedin. Halverwege denken we even te gaan tanken, maar helaas is dit tankstation gesloten. Het volgende tankstation is 25 kilometer verderop, dat halen we gelukkig nog net met ons laatste beetje benzine. Dit is een onbemand tankstation waar je met je pasje of creditcard kunt tanken. Na meerdere malen al onze pasjes en cards te hebben geprobeerd werkt het allemaal nog niet en lijkt het er op dat we een probleem hebben. Het volgende tankstation is namelijk nog zeker een half uur rijden en dat gaan we echt niet meer redden. Nadat we allerlei mogelijkheden hebben overwogen besluiten we het toch nog maar een keer te proberen met een creditcard voordat we andere mensen om hulp moeten gaan vragen en op wonderbaarlijke wijze begint de pomp nu wel een hoopvol geluid te maken en kunnen we tanken, yes!

We rijden ongeveer nog een uur verder tot we bij een dorpje aankomen waar we onze camper neer mogen zetten naast een rugbyveld en ook gebruik mogen maken van de toiletten en douches. Heerlijk dat kamperen, altijd weer een verrassing waar je de nacht doorbrengt.

22-1

We rijden verder naar Dunedin, een gezellige studentenstad met een paar mooie, oude gebouwen, waar we op een terrasje in de zon gaan lunchen. Daarna rijden we door naar Otago Peninsula via een mooie kustroute. Op het uiterste puntje van dit schiereiland stoppen we, omdat hier pinguïns en albatrossen te zien zouden zijn. Volgens het infocentrum hier kun je dan het beste een tour boeken, maar die zijn natuurlijk weer belachelijk duur, dus dat zien wij niet zitten. We lopen zelf richting het strand en zien daar een hele groep jonge mannetjes zeehonden zwemmen en op rotsen zitten. Ze zijn echt super actief en komen super dichtbij ons zwemmen en zijn zelfs flink met elkaar aan het stoeien op 5 meter afstand van ons. Heel gaaf om te zien en erg vermakelijk. Er komt zelfs een blauwe pinguïn voorbij gezwommen, terwijl die hier rond deze tijd van de dag normaal niet te zien zijn. Daar hebben we dus ontzettend veel geluk mee. We zien in de verte ook nog wat albatrossen zitten, dus we zijn blij dat we niet betaald hebben voor zo’n tour, want nu hebben we ook alles gezien en er geen cent voor hoeven te betalen.

We rijden weer terug naar Dunedin om daarna de oostkust richting het noorden verder te vervolgen en vinden een geweldige kampeerplaats op een klif bij het strand. We bakken lekker wat kip- en garnalenspiesjes, openen een lekker flesje bier en genieten van het uitzicht. Wat houden wij van ons leventje hier!

23-1

Na een mooie ochtendwandeling langs het strand stappen we weer in onze camper en vertrekken richting Banks Peninsula, een schiereiland bij Christchurch. Dit is een tocht van ruim 4 uur, dus onderweg stoppen we even bij een stadje waar weinig te beleven is, rijden snel weer verder, stoppen bij een ander stadje waar ook weinig te beleven is, maar hebben toch wel een pauze nodig. We gaan daarom maar even een cafeetje in en hier zenden ze tot onze vreugde de Australian Open uit, dus kijken we even de eerste twee sets van een wedstrijd van Federer tegen Seppi, welke hij allebei verloor. Later zien we dat hij dankzij deze Italiaan al vroeg uit het toernooi ligt. We rijden na deze gezellige vrijdagmiddagborrel weer verder naar Banks Peninsula en komen uit bij een grasveldje naast een meer, weer een prima plek om de nacht door te brengen.

24-1

We hebben een relaxte ochtend bij het meer, waar we genieten van het steeds warmer wordende weer nu we weer wat noordelijker komen. We rijden daarna een klein stukje verder naar Akaroa waar we bij het infocentrum gaan kijken wat we in dit gezellige, pittoreske dorpje zullen gaan doen vandaag. Als we één van de folders aan het bekijken zijn komt er een man naar ons toe van het bedrijfje waar de folder van is. Hij organiseert kleinschalige boottrips waar je dolfijnen kunt zien en er ook mee kunt zwemmen. Hier in Akaroa komen de Hector dolfijnen voor, die alleen in Nieuw-Zeeland te zien zijn. Dit zijn de kleinste dolfijnen ter wereld (tussen de 1.20m en 1.40m) die in kleine groepen zwemmen (tussen de 2 en 5 dolfijnen) en heel nieuwsgierig zijn. We zijn meteen verkocht en gaan dus mee met de tour.

Er is nog een ander stel dat mee gaat en we zijn dus maar met z’n vieren en Steve op zijn speedboot, wat erg leuk is. Al snel zien we de eerste twee dolfijnen in de verte en ze komen naar ons toe om te kijken wat er aan de hand is. Ze blijven even rond onze boot zwemmen en Steve zegt dat we het water in kunnen om te kijken of ze met ons willen zwemmen. Zodra we in het water zijn zwemmen ze helaas weg. We wachten nog even of ze terug komen en proberen ze nieuwsgierig te maken door onder water geluidjes te maken, maar helaas blijven ze weg. We gaan dus maar weer terug de boot in en op zoek naar een volgend groepje dolfijnen. Na een stuk varen zien we nog wel een blauwe pinguïn, maar al een tijdje geen dolfijnen meer. Wel zien we een andere boot stil liggen in de verte, dus gaan we eens kijken wat zij gespot hebben. Zodra we in hun buurt komen, komt er al een groep dolfijnen van hun boot op ons af gezwommen. De dolfijnen blijven een beetje tussen de twee boten in zwemmen en zodra de andere boot vertrekt blijven ze bij onze boot rond zwemmen en gaan we weer het water in. Deze dolfijnen zijn gelukkig erg nieuwsgierig en blijven in de buurt en al snel komen ze erg dichtbij ons zwemmen, super leuk! Binnen no time komt er een ander groepje dolfijnen bij en zwemmen er continue dolfijnen langs ons af en onder ons door. Het is duidelijk dat ze willen spelen, want ze komen super snel op je af gezwommen, zwemmen vlak langs je heen om vervolgens om te draaien en rustiger een rondje om je heen te zwemmen, echt zo gaaf!

We liggen minstens 45 minuten in het water en er blijven groepjes dolfijnen komen en gaan. Uiteindelijk zwemmen er minstens 20 dolfijnen om ons heen en tussen ons door, wat echt heel zeldzaam is. Zelfs Steve is zichtbaar aan het genieten van deze uitzonderlijk mooie en goede dag, want wij hebben duidelijk heel veel geluk om zoveel dolfijnen te zien en dat ze zo dichtbij ons komen en zo lang met ons blijven spelen.

Alsof we daarmee nog niet genoeg geluk hebben gehad zwemmen ze daarna ook nog een heel stuk met ons mee als we weer verder varen met de boot. Als klap op de vuurpijl springen twee dolfijnen recht voor onze boot minstens 5 meter de lucht in! Wauw, ze geven gewoon echt nog een showtje weg voor ons. Alsof ze daarmee ons willen bedanken voor het spelen. Nou lieve dolfijnen, jullie ontzettend bedankt voor deze geweldig mooie ervaring!

Als de dolfijnen afscheid van ons hebben genomen varen wij nog via een mooie grot terug naar de kust. Hier eten we lekker op het terras in het zonnetje samen met het stel wat met ons mee op de tour was en praten we nog even na over de geweldige middag.

25-1

Vannacht hebben we op een camping gestaan waar ze een keer goede, onbeperkte wifi hadden, dus daar maken we goed gebruik van door een keer alle foto’s te uploaden en onze verhalen te posten. Ondanks dat het internet voor Nieuw-Zeelandse begrippen prima werkt duurt dit toch altijd ontzettend lang en halverwege de middag zijn we eindelijk klaar. We besluiten daarom de rest van de middag rustig aan te doen en genieten nog een beetje van het gezellige centrumpje van Akaroa en eten wat aan het strand voordat we door rijden in de richting van Kaikoura. Onderweg komen we langs een plaatsje met een public garden waar we verschillende prachtige gekleurde vogels kunnen zien en ook nog wat walibi’s. Een leuke pauze, voordat we onze 3 uur lange rit weer voortzetten. Net wat onder Kaikoura komen we bij een geschikte camping voor de nacht en kaarten nog wat voordat we de nacht alweer in gaan.

26-1

We rijden verder richting Kaikoura en zodra we daar onze camper hebben geparkeerd horen we een heel enthousiast geroep. Daar staan Bart en Michelle en hadden ons toevallig uit zien stappen. Hoe grappig om hun weer tegen te komen, terwijl we niet van elkaar wisten dat we in het zelfde stadje zouden zijn. Helemaal leuk is dat zij ontzettend leuk nieuws te vertellen hebben, want de dag daarvoor heeft Bart Michelle ten huwelijk gevraagd. We voelen ons vereerd dat ze dit nu met ons willen vieren, want in Hilvarenbeek is dit nieuws alleen nog maar bij de ouders bekend. (Ja Roel, je leest het goed, wij wisten het eerder dan jij ;P). We willen natuurlijk alles over het aanzoek horen en ook hoe de rest van hun reis door Nieuw-Zeeland is geweest, dus het komt mooi uit dat we allebei geen plannen hadden voor vandaag en belanden lekker in het zonnetje op een terrasje.

Later in de middag verhuizen we naar een camping met zwembad, waar we goed gebruik van maken. Daarna is het tijd om champagne te drinken bij de camper en lekker te barbecueën om af te sluiten met een potje kaarten. Een erg gezellige en relaxte dag met de Beekse delegatie.

27-1

In de ochtend doen wij het lekker rustig aan en chillen we nog een beetje bij het zwembad. Laat in de ochtend komen Bart en Michelle terug van hun tour met de dolfijnen en we kijken nog even de gave foto’s die hun hebben gemaakt met onze GoPro die ze geleend hadden. Daarna nemen we afscheid en rijden wij door richting Blenheim. Hier gaan we op bezoek bij Vera en Grant, die we via via kennen en ons uit hadden genodigd om bij hun langs te komen. Vera komt oorspronkelijk uit Esbeek en heeft heel wat jaren in Australië gewoond en ze wonen sinds een paar maanden in Nieuw-Zeeland. We komen uit bij hun prachtige huis tussen de wijngaarden en worden hier ontzettend fijn ontvangen en kletsen over Esbeek, Australië en natuurlijk Nieuw-Zeeland. Niet veel later komen vrienden van hun uit Australië ook aan, zij zijn hier voor een paar dagen. We gaan richting Picton waar Vera en Grant hun cruiseschip hebben liggen, waarmee ze sinds kort de kost verdienen. Een prachtig mooie boot waarmee ze allerlei soorten cruises organiseren. Check hun website: www.experiencethesounds.co.nz.

Helaas kunnen we nu niet meer gaan varen, want het is al redelijk laat in de middag en de wind begint op te spelen. We gaan daarom maar richting het centrum van Picton en pakken hier een lekkere steak met wat biertjes.

28-1

Vandaag beloofd het weer wat beter te worden, dus we rijden onder een tot nu toe bewolkte hemel richting Picton waar het al voorzichtig begint op te klaren. Eenmaal bij de boot trekt de lucht inderdaad flink open en gaan we dus voor een tocht door de Marlborough Sounds. Wat een prachtige omgeving hier en wat ontzettend gaaf dat wij mee mogen op deze schitterende boot, we voelen echt koning te rijk. We meren aan bij een resort midden in de Sounds en hebben daar een heerlijke lunch in het zonnetje aan het water. Eenmaal terug bij de boot is het ondertussen echt heel warm geworden en twijfelt Wieke of ze het water in zal gaan om even af te koelen. Alsof Grant haar gedachte kan lezen geeft hij haar het laatste zetje en duwt haar (tot ieders grote vreugde) in het water. Met kleren en al zwemt Wieke lekker rondom de boot, maar na een paar minuten begint het toch wel fris te worden en kiest ze er voor om weer terug aan dek te gaan om zich door de zon te laten drogen.

We varen nog een stuk en doen een poging om Kingfish te vangen, maar helaas zonder succes. We gooien het anker daarom maar uit in een baai en gaan op andere vissen vangen. Wieke heeft nog nooit gevist, maar vangt al meteen twee vissen. Helaas zijn ze allebei kleiner dan 30cm en moeten we ze terug gooien in het water, maar het was toch wel heel leuk om na ruim 2 jaar weer iets aan de haak te slaan :D. Niels zit ondertussen in een kano en vaart de baai rond richting het punt waar Captain Cook voor het eerst aan land is gekomen. Wieke ruilt de hengel in voor een snorkelset, want aangezien haar kleren toch al nat zijn geworden gaat ze het onderwaterleven hier maar eens van dichtbij bekijken. Zo vliegt de middag om en zodra we weer allemaal terug aan dek zijn hebben Vera en Grant lekker stokbrood, toastjes, kaasjes, vlees etc. op tafel gezet. Daar krijgen we nog een lekker wijntje en biertje bij, dit is het ultieme genieten. Wat worden wij verwend zeg, echt niet normaal!

Op de weg terug naar de kust hebben we nog een prachtige zonsondergang en is deze geweldige dag compleet.

29-1

Na anderhalve dag hebben wij wel door dat de familie Bennett ontzettend sportief is. Ze sporten minimaal één keer per dag en zijn bezig met een fitnessprogramma, genaamd Tap Out. Ze doen dit iedere ochtend en/of middag en wij hebben beloofd om dit vandaag ook mee te doen. Al om half 8 staan wij daarom samen met Grant in hun gymzaal in de schuur op een mat naar een tv te kijken waar een Amerikaan de gekste en zwaarste oefeningen voor doet die wij dus netjes na proberen te doen. Het is echt ontzettend zwaar, maar wel heel gaaf om te doen en heerlijk om na 3 maanden onszelf weer even flink in het zweet te werken.

Na al dit harde werken worden we weer verwend met een heerlijk omelet als ontbijt. Helaas is het tijd om afscheid te nemen van de familie Bennett en hun vrienden, want wij moeten terug richting Christchurch waar we morgen onze geliefde camper alweer in moeten leveren. Na een prachtige kustroute van ruim 4 uur waar we nog heel veel zeehonden op de rotsen en in het water hebben gezien, komen we aan in Christchurch. Zoals ons al verteld was is deze stad nog steeds in opbouw na de aardbeving van 2011. Je ziet dan vooral heel veel steigers tussen alleen maar gloednieuwe gebouwen in die al wel af zijn. Midden in de stad heb je het project Re:start wat wel heel mooi is. Dit is een klein winkelcentrum gebouwd van containers met allemaal leuke, gezellige kleuren, wat er erg gaaf uit ziet. We lopen hier een beetje rond en gaan dan wat eten om daarna op zoek te gaan naar onze laatste camping van ons Nieuw-Zeeland avontuur.

30-1

Deze dag staat in het teken van het opruimen van de caravan om hem daarna in te leveren bij het vliegveld. Met pijn in ons hart nemen we afscheid van onze camper, wat toch een beetje ons paleis op wielen was in de afgelopen maand. Als dat gedaan is blijven we op het vliegveld wachten tot onze vlucht de volgende ochtend heel vroeg vertrekt richting Manilla en ons hoofdstuk Nieuw-Zeeland dus echt voorbij is.

Tijdens het schrijven van onze verhalen heb ik gemerkt dat het heel lastig is om te omschrijven wat we allemaal gezien hebben en dat het nogal een eentonig verhaal wordt met continue de woorden prachtige natuur, mooie omgevingen en geweldige uitzichten, maar geloof me, eentonig is het hier zeker niet! Ik kom gewoon woorden en superlatieven te kort om aan te geven hoe mooi dit land is. We hebben dan ook met volle teugen genoten van dit prachtige land!

Nu op naar het volgende avontuur!

Veel liefs!

Niels en Wieke

Noordereiland Nieuw-Zeeland

Kia Ora!

We hebben al verschillende verzoekjes en smeekbedes gekregen om wat verhalen en foto's van Nieuw-Zeeland te plaatsen. Eindelijk kunnen we nu aan jullie wensen voldoen, want we hebben eindeljik een keer fatsoenlijk internet en genoeg tijd om één en ander te uploaden. Nieuw-Zeeland is echt geweldig en we zijn er dan ook volop van aan het genieten! We willen dus ook niet al te veel tijd verliezen met het uploaden van foto's en verhalen, dus houden we het voor nu bij het verslag van het Noordereiland, maar volgens mij is dat voorlopig wel genoeg leesvoer... Enjoy!

29-12

Dankzij het grote tijdsverschil en de lange vlucht van Santiago naar Auckland slaan we deze dag dit jaar een keertje over.

30-12

Om 4 uur in de ochtend komen we na een goede vlucht aan in Auckland. De eerste uurtjes in ons hostel gebruiken we om allerlei informatie te krijgen over Nieuw-Zeeland en te bedenken wat we ongeveer willen doen de komende 4 weken. Hierdoor begint het echt ontzettend te kriebelen en krijgen we nog meer zin in ons avontuur hier. Als uiteindelijk alles een beetje tot leven komt in het hostel kunnen we ontbijten en gaan we op pad. We lopen richting Mount Eden, een heuvel net buiten het centrum van Auckland. De tocht is erg mooi en het is net alsof je ergens ver in de natuur bent, terwijl we nog steeds in de stad zijn. Vanuit hier hebben we meteen een mooi uitzicht over de hele stad en zien we hoe groot en mooi Auckland is.

In de middag lopen we de stad in en gaan we richting de haven. Hier staat een gebouw waar allerlei sport en spel artikelen staan. Er staat hier ook een klein tennisnetje met twee rackets en ballen, dus kunnen wij het niet laten om even een balletje te slaan. Lekker om even weer te kunnen tennissen, dat hebben we echt gemist.

’s Avonds doen we het rustig aan, want het tijdsverschil van 16 uur met Santiago hakt er toch wel in. Lekker vroeg naar bed dus.

31-12

Na een niet al te beste nacht dankzij de jetlag zijn we ’s morgens lekker lui en kijken we een filmpje. In de middag gaan we het centrum van de stad verder verkennen om te kijken waar we vanavond nieuwjaar kunnen vieren. We vinden een gezellig sportcafé aan de hoofdstraat wat ons wel leuk lijkt en daar vlakbij zit een heel leuk en goede ijssalon waar we een super lekker ijsje halen. Verder doe we het lekker rustig aan en maken we ons op voor oudjaarsavond. Rond 9 uur gaan we de kroeg in en zijn er al aardig wat dronken mensen op straat. We vragen ons af of iedereen hier 12 uur wel gaat halen. Wij drinken lekker een paar biertjes en lopen rond half 12 de straat op richting de skytower, zodat we hier een mooi uitzicht hebben op het vuurwerk dat daar afgestoken gaat worden. De straat staat helemaal vol met mensen en om 12 uur barst het feest los en hebben we een geweldig uitzicht op het vuurwerk. Na deze prachtige show gaan we weer terug de kroeg in en proosten we op het nieuwe jaar.

1-1-2015

De eerste dag van het nieuwe jaar gaat voor ons van start, terwijl het in Nederland nog steeds 2014 is. Nadat we lekker uitgeslapen hebben lopen we richting de haven om een ferry te pakken naar Rangitoto Island. Dit is een vulkanisch eiland met hele mooie natuur, heel bijzondere ondergrond (vulkaansteen) en veel mooie vogels. Het zonnetje schijnt lekker en het is een raar idee dat het nieuwjaarsdag is met deze temperatuur. Op het eiland waait continue een lekker briesje vanuit het water, dus perfect weer voor een lekkere wandeltocht. Je kunt een korte wandelroute nemen van een uur richting het uitkijkpunt bij de krater van de vulkaan. In Nederland zouden we een wandeltocht van een uur al best behoorlijk vinden, maar tegenwoordig is ons referentiekader wat verschoven en vinden we een tocht van een uur nauwelijks de moeite waard en lijkt het ons wel lekker om even 4 uur te wandelen om het nieuwe jaar mee te beginnen. We besluiten dus het eiland rond te lopen voor we naar het uitkijkpunt gaan. We zien daardoor veel meer van dit geweldig mooie eiland, hebben regelmatig al een mooi uitzicht richting de stad en andere eilanden die boven Auckland liggen. Na flink doorgelopen te hebben komen we veel eerder dan verwacht al bij de krater uit en dit is een enorm gat boven op de berg, waar ondertussen alweer heel veel bomen en natuur in is gegroeid. Iets verder is het uitkijkpunt en hier heb je een geweldig uitzicht van 360 graden.

Op de weg terug lopen we nog even langs de lavagrotten, welke ook heel mooi zijn en waarbij we door één van de grotten lopen. Vandaag zijn we voor het eerst in aanraking gekomen met één van de bijzondere en moeilijk te beschrijven natuurverschijnselen van Nieuw-Zeeland. Dit smaakt zeker naar meer en we kunnen dan ook niet wachten om morgen onze camper op te halen, zodat we de rest van dit land kunnen gaan verkennen.

2-1

Vandaag is het dan zover, we kunnen onze camper ophalen, whoehoe! Na twee maanden geen auto meer te hebben gereden is dat best weer wennen en zeker als je dan ineens in een onbekende, redelijk grote wagen moet rijden, aan de linkerkant van de weg in een onbekende omgeving, maar dat is een uitdaging die we graag aan gaan. We gaan op weg naar de Bay of Islands en onderweg worden we al verwend met de mooie natuur die je van Nieuw-Zeeland verwacht. Mooie glooiende heuvels met hier en daar een schaapje, af en toe komen we langs een strandje, zien we mooie bloemen en bomen langs de weg dus we hoeven ons niet te vervelen.

Bij toeval komen we een Nederlands delicatesse winkeltje tegen en aangezien het toch tijd is voor een pauze gaan we voor de lol maar even naar binnen. We zijn niet eens van plan iets te kopen, maar zijn vooral nieuwsgierig. Als we eenmaal binnen lopen zijn we al snel helemaal verkocht en zouden we het liefst heel de winkel leeg kopen. Al die typisch Nederlandse eten wat we zo gemist hebben de afgelopen tijd zonder dat we het zelf door hadden. We houden ons in en komen naar buiten met slechts een fles curry, speculaas, paprika chips, knakworsten, drop, tomatensoep en een stuk oude kaas. Lekker!!

We rijden weer verder en gaan op zoek naar onze eerste slaapplek voor de nacht, net voordat we bij de Bay of Islands zijn aangekomen.

3-1

Na onze eerste nacht in de camper, vervolgen we fris en fruitig onze weg. Aangekomen in Paihia boeken we een boottocht naar de hole in the rock. Dankzij het hoogseizoen zitten alle vroege tours volgeboekt en zijn wij pas in de middag aan de beurt, waardoor wij wat tijd moeten doden op het strand. Heel vervelend... :D

Voordat we in de middag aan boord gaan, krijgen we eerst een mooi, lange, sexy regenjas aan. We gaan namelijk niet zomaar maar een boot, maar op de Mack Attack speedboot. We varen tussen de vele verschillende prachtige eilanden door, over het heldere blauwe water van de Bay of Islands. Halverwege onze tocht vermindert onze schipper zijn vaart en zien we een groepje dolfijnen bij wat rotsen in de zee springen, wauw supervet! Helaas moeten we na een paar minuten weer door, want wij hadden hier wel uren naar kunnen kijken. Gelukkig is de volgende stop ook zeker de moeite waard, want we zijn nu aangekomen bij de hole in the rock. Dit is een enorm gesteente wat boven de zee uitsteekt, waar een immens groot gat in zit. Dankzij het mooie weer en het rustige water, kunnen wij hier vandaag zelfs doorheen varen. We varen nog om het eiland heen, waar we nog wat vissers enorme forellen zien vangen en gaan dan weer terug richting de kust.

Hier staat onze camper alweer met smart te wachten om ons naar de volgende bestemming te brengen; Kauri forest. Onderweg worden we verwend met geweldige uitzichten over mooie heuvels en prachtige bomen. We staan er van versteld hoeveel verschillende kleuren groen er zijn, we kijken onze ogen uit en genieten van deze prachtige natuur. We vinden een camping tegen het Kauri bos aan, een perfecte plek om de nacht door te brengen. Na een heerlijk bord tomatensoep en broodje knakworst gaan we deze bossen in op kiwi-jacht. Ondanks dat Nieuw-Zeeland bekend staat om deze vogel, is het erg zeldzaam geworden dat je ze tegenwoordig nog zult spotten. De beste kans om ze te zien is om ‘s avonds in het donker door deze bossen op jacht te gaan. Dit vinden wij wel cool en spannend klinken, dus we gaan ervoor. Na 45 minuten in het pikkendonker door het bos te zijn geslopen, hebben we in de verte wel een kiwi gehoord, maar helaas niet gezien. Toch was dit avontuur erg geslaagd, want we hebben wel gloeiwormen gespot en verschillende grote kauri bomen gezien.

4-1

We staan op tijd op om de immens grote kauri bomen ook nog in het licht te kunnen zien, om daarna met onze camper de weg te volgen richting Coromandel Peninsula. Hier zijn we uitgenodigd bij Alice, één van de Nieuw-Zeelandse meiden die we bij de kookcursus in Valparaiso hebben ontmoet. Haar familie heeft hier een vakantiehuisje aan zee en via een hele lange, maar mooie slingerweg langs de kust en door de bergen komen we hier in de middag aan. Na ven bij te kletsen nemen we de kayaks mee naar het strand en gaan we de zee op. De omgeving hier is geweldig mooi en we varen een heel eind de zee op, om een grote rots heen waar we uit kunnen kijken op een prachtig strand. Dit strand staat volgens een bepaalde ranking in de top 10 mooiste stranden ter wereld. Aangezien we al een heel eind hebben geroeid en onze armen al flink verzuurd zijn kayakken we niet helemaal naar het strand, maar genieten we vanaf de kayak op zee van het uitzicht en keren we daarna terug.

Eenmaal terug bij het huis staat er een lekkere barbecue op ons te wachten en eten en drinken we gezellig met vrienden en familie van Alice.

5-1

We vertrekken samen met Alice en twee van haar vrienden richting Cathedral Cove. Dit is een bekend strand op dit schiereiland met een prachtige rots op het strand waar je doorheen kunt lopen van het ene deel naar het andere deel van het strand. Hoewel het water ijskoud is wagen we ons er toch aan en zwemmen we naar een rots in de zee om hier vanaf te duiken in het helderblauwe water.

Om 2 uur besluiten wij door te gaan naar Hot Water Beach, aangezien het nu eb is. Dit is namelijk een strand waar een heet waterbron onder ligt en bij eb kun je hier een gat graven om je eigen jacuzzi op het strand te creëren. Als we hier aan komen blijken we niet bepaalde de enige te zijn met dit idee. Er liggen super veel mensen in hun eigen gegraven kuilen te badderen en net als wij aankomen gaat er een stel weg en kapen wij snel hun kuil. We verbranden eerst bijna onze voeten, zo heet is dat water! Maar als je iets verder van de hete bron gaat zitten gaat het wel en eenmaal geacclimatiseerd kunnen we steeds dichter bij de warmte bron gaan zitten. Uiteindelijk liggen we lekker te badderen in het warme water en kunnen we daarna helemaal relaxed op zoek naar onze volgende kampeerplaats.

6-1

Niels is vandaag jarig, dus dat betekent alweer cadeautjes en taart, wat een feest! Wieke verrast hem ’s morgens met een aantal filmpjes van vrienden en familie waarmee zij hun felicitaties over brengen, aangezien wifi hier schaars is en skypen er helaas niet in zit. Iedereen bij deze nog bedankt voor de leuke filmpjes!

De volgende verrassing is dat we vandaag gaan wildwater raften. Niet zomaar een beetje raften, maar een tocht waarbij we de hoogste drop ter wereld gaan maken, namelijk een waterval van 7 meter hoog! Tijdens de briefing vraagt Wieke zich af of ze zelf wel zo blij is met dit cadeau, want deze tocht is duidelijk niet zonder gevaren en een beetje zenuwachtig wordt ze er wel van. Maar ach, je moet iets over hebben om je vriend een mooie verjaardag te geven, hé…

Eenmaal bij de rivier eren we eerst nog het water, de bossen en de mensen volgens de oude Maori-traditie voordat we te water gaan. Eenmaal in het water glijdt alle spanning weg en is het alleen maar heel veel plezier hebben en genieten! Wat een mega geweldige tocht is dit, welke niet alleen super stoer is en een enorme adrenaline boost geeft, maar ons ook nog eens door een fantastisch mooie natuur brengt.

Eenmaal boven op de hoge waterval staan we nog even stil met alle boten voor de laatste instructie en wordt er spontaan het nummer van R. Kelly ingezet; I believe I can fly. Haha, hilarisch! Daarna moet Niels nog even gaan staan en wordt er speciaal voor hem ook nog happy birthday gezongen. Na al deze grappen en grollen is het dan echt tijd voor het serieuze werk. We gaan van de 7 meter hoge waterval raften…! Na een korte vrije val gaan we met boot en al koppie onder voordat we weer boven water komen en wonder boven wonder zit iedereen nog in de raft, woehoe!! Een prestatie op zich! Niet veel later springen we alsnog vrijwillig uit de boot om een stukje van de rivier al zwemmend af te leggen. We namen ook nog een stroomversnellinkje mee op deze manier en springen daarna toch maar weer in de boot om het laatste stuk gewoon weer met de raft af te leggen.

Met de adrenaline nog gierend door ons lijf rijden we na deze gave ervaring door naar het stadje Rotorua om hier nog wat lekkere speciaal biertjes te drinken op Niels z’n verjaardag.

7-1

Rotorua staat bekend om de thermale wonderen met mooie zwavelmeren, modderpoelen en geisers. We gaan daarom naar het park Wai-O-Tapu, waar al deze natuurverschijnselen te zien zijn. We zien ook nog een actieve geiser die tot uitbarsting komt (ik weet niet of je dat zo zegt…) en het water wordt zeker 20 meter de lucht in gespoten. Best gaaf om te zien.

De foto’s spreken voor zich, het is hier echt prachtig. Wat de foto’s alleen niet vertellen is dat al dat pracht en praal gepaard gaat met een ontzettend ranzige rotte eieren lucht. We lopen dus een tijd door het park en genieten volop van al het moois, maar zijn ook best blij om weer terug te gaan naar de frisse lucht waar we weer normaal adem kunnen halen.

We rijden met ons campertje richting een meer en chillen hier een beetje op het strandje en koken een lekkere maaltijd aan het water, heerlijk dat vrije gevoel van die camper. We rijden na het eten terug naar het dorp, want we gaan ons vanavond lekker laten verwennen in één van de beste spa’s ter wereld. Je hebt hier verschillende thermale baden met de speciale mineralen die in deze omgeving te vinden zijn en vanuit deze baden heb je een mooi uitzicht over een groot meer. We houden het alleen niet zo heel lang vol, want al die warmte en ontspanning is niet echt aan ons besteed. Daarnaast stinkt het hier ook weer naar rotte eieren, dus helemaal loom en ontspannen stappen we een uur later alweer in onze camper op zoek naar een staanplaats voor de nacht.

8-10

Vroeg en vol energie worden we wakker, want we gaan op weg naar Lake Taupo, waar we vandaag gaan skydiven! Netjes op tijd komen we aan bij de organisatie waar we dit geboekt hebben. Als we ons melden zegt de jongen achter de balie dat we vandaag niet kunnen skydiven, omdat hun vliegtuig gisteren is neergestort. Wij denken, haha, grappig. Dit zal wel het standaard grapje zijn wat ze gebruiken om de mensen extra zenuwachtig te maken ofzo… Nou, niet dus. Ineens valt het ons op hoe rustig het hier is en de jongen kijkt er toch best serieus bij. Schijnbaar is het vliegtuig gisteren dus inderdaad neergestort in het meer en is dit over de hele wereld in het nieuws geweest. Tja, in je campertje heb je weinig tv of internet en kranten lezen we ook niet, dus dit was ons een beetje ontgaan. Oeps…

Gelukkig is er niemand gewond geraakt en ondanks dat het best heftig is wat er is gebeurd zijn wij niet bang geworden en willen we eigenlijk nog steeds gewoon skydiven vandaag. We zijn dan ook blij dat we een paar uur later al terecht kunnen bij een andere organisatie. Dat geeft ons nog even de tijd om de omgeving hier te verkennen en we gaan dan ook naar de Huka Falls. Dit is eigenlijk een heel ruig stuk van een wildwaterrivier waar je met een brug overheen kunt lopen, wat uitmond in een waterval. Dit water is super helder en we lopen dan ook langs de rivier af een stuk omhoog om er wat meer van te zien. Na driekwartier lopen komen we uit bij de Hot Water Stream. Dit is een stroompje met super warm water wat uitmond in dezelfde rivier. We balen ervan dat we onze zwemkleding niet aan hebben, want dit is eigenlijk gewoon een natuurlijke spa, met dat lekkere warme water wat in kleine watervalletjes naar beneden stroomt waar je lekker onder kunt zitten.

We lopen daarom maar weer terug en stappen onze camper weer in om terug te rijden naar het vliegveld, want nu is het dan eindelijk tijd om uit een vliegtuig te springen!!

Na wat instructies en het aantrekken van een ontzettend charmante outfit zijn we klaar om het vliegtuigje in te stappen. Een klein beetje nerveus, maar vooral heel enthousiast beginnen we onze stijging naar 4500 meter hoogte. Ondertussen worden we vastgekoppeld aan onze instructeurs en is het hopen dat ze niet per ongeluk een sluitinkje vergeten. Het weer is super goed en helder, dus we kunnen al mooi van het uitzicht genieten en eenmaal op de juiste hoogte aangekomen gaat de deur van het vliegtuig open, wat al heel bizar is. Voordat wij mogen springen gaan er al twee andere eerst het vliegtuig uit en het is zo bizar om mensen een vliegtuig uit te zien vallen, vooral als je bedenkt dat jij de volgende bent. Het moment van de waarheid is aangekomen en één voor één worden wij ook het vliegtuig uit geholpen door onze instructeurs. De eerste paar seconden dat je naar beneden valt zijn super raar en heel onwerkelijk, maar al snel raak je er een beetje aan gewend. Ongeveer een minuut lang hebben we een vrije val en dat is echt super gaaf om mee te mogen maken! Na deze hele snelle minuut gaat de parachute uit en hang je voor je gevoel ineens stil in de lucht en kun je even op adem komen en van het uitzicht genieten. De instructeurs gaan voor de lol nog een paar rondjes met ons draaien, maar dat is vooral voor hun eigen plezier, want wij worden er allebei best misselijk van… haha. Gelukkig stoppen ze daarmee voordat we echt groen aanlopen en kunnen we nog rustig van onze daling genieten en landen we allebei weer netjes met beide benen op de grond en zijn we blij elkaar weer levend te zien. Dit hele avontuur is vastgelegd op film, dus als je dit wilt zien kun je de volgende links bekijken: Niels; https://www.youtube.com/watch?v=lPQscz1NOvk Wieke; https://www.youtube.com/watch?v=I76HkPi18IU

Met een grote glimlach op onze gezicht en nog steeds een beetje een raar gevoel in ons lichaam rijden we na dit avontuur weer door, op zoek naar een plek waar we ons campertje kunnen stallen vannacht.

9-10

Gisteren zijn we na onze parachutesprong nog een heel stuk richting het Tongoriro Nationaal Park gereden om vandaag de Tongariro Crossing te doen. Dit is een prachtige wandeltocht door het vulkaanlandschap en staat in de top 10 van mooiste dagtochten ter wereld en het park staat op de Unesco wereld erfgoedlijst. Vandaag komen wij er achter dat dit allemaal niet voor niets is. We wandelen de reguliere route van 19.4 km, maar lopen daarnaast ook de twee optionele tochten, waardoor we uiteindelijk een hele zware, maar prachtige tocht hebben van ruim 10 uur. Na ongeveer anderhalf uur lopen van de standaard route komen we aan bij de splitsing richting de eerste optionele tocht, het beklimmen van de vulkaan Ngauruhoe ook wel bekend als Mount Doom in Lord of the Rings. De top van deze vulkaan ligt in de wolken, waardoor we niet zien hoe stijl dat hij is. Achteraf maar goed ook, want anders waren we er nooit aan begonnen. Deze tocht is namelijk super pittig en heel stijl. De vulkaan is bezaaid met lavagesteente en losliggend zand, waardoor je bij elke stap die je omhoog zet weer voor de helft naar beneden zakt. Daarnaast moet je continue oppassen waar je je voeten zet, want de meeste stenen liggen los. Na ruim twee uur klimmen komen we eindelijk bij de top aan en kunnen we de immense krater in kijken. Heel gaaf om te zien! We zitten ondertussen boven de wolken, dus de zon schijnt wel, maar echt veel uitzicht hebben we helaas niet, behalve als we af en toe tussen twee wolken door naar beneden kunnen kijken. Toch is het de moeite meer dan waard geweest, want het is echt heel cool om de mond van deze vulkaan te kunnen zien en het klimmen was ondanks dat het heel zwaar was ook wel heel gaaf om te doen. De weg naar beneden gaat een stuk sneller, want doordat je steeds wegzakt in het losse zand kun je een soort surfend over het zand en stenen naar beneden glijden. Dit gaat natuurlijk niet continue goed en regelmatig vallen we dan ook flink op onze kont, maar verder gaat het wel lekker en na een half uur zijn we alweer beneden.

Onze benen zijn dankzij dit uitstapje al flink verzuurd, terwijl we nog maar aan het begin zijn van de reguliere crossing. Gelukkig kunnen we ongeveer 10 hele minuten vlak lopen om een beetje bij te komen tot de volgende klim ons al te wachten staat. We lopen Mount Tongariro op en net voordat we bij de top zijn, komen we al aan bij de tweede splitsing, waar je kunt kiezen een extra tocht te maken. Even twijfelen we of we dit wel zullen doen, aangezien die eerste klim zo pittig was, maar we besluiten dat we hier maar één keer zijn en alles willen zien. We lopen dus een zijpad van de berg op en komen na een klim van ongeveer een half uur uit bij een geweldig uitzichtpunt waar je 360 graden om je heen kunt kijken. Hier zien we die reusachtige vulkaan liggen die we eerder opgeklommen zijn, Mount Tongariro die we dadelijk nog verder op gaan klimmen, de meren waar we straks ook nog langs zullen komen en in de verte zien we zelfs Lake Taupo nog liggen waar we gisteren boven vlogen. We lopen weer terug naar het standaard pad en vervolgen onze weg naar de top van de Tongariro berg. Eenmaal boven veranderd weer heel het uitzicht en terwijl we dachten net alles ongeveer te hebben gezien vallen we toch weer in de volgende verbazing van geweldige natuur. We zien de rode krater van Tongariro en de helderblauwe meren onderaan de berg lijken nog feller te zijn. We dalen aan de andere kant van de berg naar beneden en hebben nog een kleine klim omhoog richting een groot meer. Vanaf dit punt bestaat de tocht voornamelijk uit dalen, maar dat maakt het niet minder zwaar. We merken de verzuring in onze benen nu echt en de knieën van Wieke zijn weer flink overbelast. We zijn dan ook blij om na ruim 10 uur klimmen en dalen weer terug te zijn bij onze camper en gaan op zoek naar een lekker warme douche en een fijne slaapplek voor de nacht.

10-1

Na lekker uitgeslapen te hebben en een beetje te zijn bijgekomen van gisteren rijden we naar Wellington om de ferry te pakken richting het Zuidereiland. We vonden het Noordereiland van Nieuw-Zeeland echt geweldig, maar als we de verhalen moeten geloven is het Zuidereiland zelfs nog mooier. We kunnen dat nu nog maar moeilijk geloven, maar zijn wel erg benieuwd wat ons te wachten staat. Na al een schitterende boottocht komen we vroeg in de avond aan in Picton en lopen we een beetje rond op zoek naar informatie over deze omgeving. Helaas is alles hier nu al dicht, dus pakken we maar lekker een terrasje in het zonnetje tot de avond valt.

We kunnen jullie alvast vertellen dat het Zuidereiland inderdaad echt fantastisch is! Wat we hier allemaal al meegemaakt hebben en nog gaan zien en doen kunnen jullie in een volgend verslag weer lezen.

Heel veel groetjes en liefs van ons!

Santiago en Valparaiso

Hallo vriendjes en vriendinnetjes,

Jullie hebben er even op moeten wachten, maar hier komt dan weer een nieuw verhaaltje. Voor ons is het al niet meer zo nieuw, want het is alweer een maand geleden dat dit allemaal gebeurt is, maar we hadden niet eerder de mogelijkheid om iets op de site te zetten. Er staan ook weer wat nieuwe foto's op. Heel veel kijk- en leesplezier!

22-12

Na een heerlijke nacht in een bed met een echt matras en kussen (luxe!!) pakken we de bus naar Punta Arenas. We komen hier laat in de middag aan en aangezien onze vlucht heel vroeg de volgende ochtend gaat vinden we het niet de moeite om op zoek te gaan naar een hostel. We besluiten dus maar om wat te eten op het vliegveld en hier de nacht door te brengen, wachtend tot het tijd is om onze vlucht te pakken.

23-12

Eenmaal aangekomen in ons hostel in Santiago zijn we heel blij dat we eindelijk onze was weer kunnen doen. Dat was echt nodig! Gelukkig hebben we hier onze warme kleding niet meer nodig en kunnen we weer lekker in korte broek en slippertjes op pad. Omdat we nog niet genoeg gelopen hebben afgelopen dagen gaan we vandaag een walking tour doen in de stad. Niet perse omdat we zo graag lopen, maar meer omdat deze tour gratis is :D. Daarnaast is het een leuke manier om andere reizigers te leren kennen, veel van de stad te zien en over de stad te leren. Na deze inspanning in de brandende zon en 32 graden vinden we het tijd om onszelf eens goed te verwennen en gaan we lekker sushi eten, mjam mjam!!

24-12

Vandaag vertrekken we richting Valparaiso. Een gezellig stadje aan de kust van Chili met veel karakter, gekleurde straten, heel veel street art en veel steile heuvels en trappen. Erg fijn als je Torres del Paine nog steeds in je benen voelt… Normaal is het ook een heel levendig stadje, maar aangezien het vandaag voor veel Chilenen al kerst is ligt het stadje er redelijk stil en verlaten bij. Nadat we een beetje rond hebben gelopen gaan we dus maar een beetje chillen in ons hostel.

Voor ons kerstdiner gaan we naar een gezellig Belgisch restaurantje met een mooi uitzicht en eten we lekker garnalen en rijst met stoofvlees. Net niet zo lekker als het kerstdiner thuis en zeker niet zo gezellig zonder familie en vrienden, maar je moet iets als je zover van huis bent.

25-12

Ongeveer alles is dicht vandaag dankzij de kerst en er is bijna niets te doen in Valparaiso. Kerst is echt niet leuk als je op reis bent… Gelukkig gaat de gratig walking tour wel door, dus gaan we dit maar doen, aangezien dat in Santiago ook goed was bevallen. We hebben een hele leuke gids en ook een gezellige groep met allemaal andere reizigers die hun kerst ver van huis vieren. Naast deze gezellige groep mensen hebben we ook nog een groep van ongeveer 10 honden die ons deze hele tour volgen. In zowel Santiago als Valparaiso zijn er heel veel straathonden en in Santiago waren deze erg goed verzorgd en tam. Hier in Valparaiso zijn ze jammer genoeg wat agressiever en net op het moment dat onze gids uitlegt dat we ze moeten negeren, zodat ze dan niets zullen doen wordt een man die voorbij loopt aangevallen door drie van deze honden. Best eng om te zien en niet echt een fijn gevoel dat die honden daarna continue om ons heen blijven lopen. Gelukkig hielpen twee mensen deze man snel en was hij niet heel erg gewond, maar de schrik zat er bij iedereen wel goed in.

Gelukkig gebeurt er de rest van de tour niets meer met de honden, behalve dat ze af en toe flink met elkaar gaan vechten en als een stel gekken achter verschillende auto’s aan rennen, maar dat is vooral heel grappig. De tour zelf is erg leuk en we zien veel leuke en mooie dingen van de stad.

Na de tour gaan we nog verder de stad verkennen met een paar Aussies en Duitsers en blijven de honden bij ons tot we ergens naar binnen gaan om te lunchen. Na de lunch gaan we nog met z’n allen naar het strand, waar we ook nog een mooie zonsondergang mee pikken. Het was leuk om met deze gezellige groep mensen kerst door te brengen, al is het natuurlijk niet zoals thuis en is het kerstgevoel ver te zoeken. Kerst blijft toch een dag voor familie en ondanks dat we een te gekke reis maken missen we het vandaag toch wel een beetje om thuis te zijn bij vrienden en familie.

26-12

Zoals het een beetje hoort op 2e kerstdag hebben we vandaag een groot deel van de dag lekker op de bank van het hostel gehangen en tv gekeken. Daarnaast hebben we veel tijd besteed om ons reisverslag bij te werken, want hiermee lopen we gigantisch achter. In de avond gaan we lekker naar een biercafé om lekker te eten en verschillende biertjes te proeven.

27-12

Vandaag is Wieke jarig en dat betekent tijd voor taart en cadeaus! Niels heeft een gigantische verrassing voor mij, want ik krijg een helikoptervlucht over de gletsjers in Nieuw-Zeeland, wauw!! Super veel zin in! Verder krijg ik nog een heerlijke taart bij het ontbijt en hebben we met het thuisfront geskypt. Als lunch eten we sushi op het terras in het zonnetje, dus één en al verwennerij vandaag.

In de middag gaan we een kookworkshop doen. Samen met 5 meiden uit Nieuw-Zeeland vormen we de groep van vandaag en gaan we naar de markt om lekkere verse ingrediënten te halen. Eenmaal terug op de locatie beginnen we met een wijnproeverij van vier verschillende Chileense wijnen en kunnen we kijken welke het beste bij de gerechten passen die we gaan maken.

Wij ontfermen ons over de Pebre, een Chileense salsa die bij veel verschillende gerechten gebruikt wordt. Dit betekent tomaten, ui, pepertjes, koriander en knoflook heeeeeel klein snijden. Daarna nog wat olijfolie, limoensap en wat kruiden erbij en klaar. Daarna leren we nog om een empanada te maken, wat ook typisch Chileens is als tussendoortje of hoofdgerecht. De meiden hebben zich ontfermd over de Ceviche (een rauw visgerecht) en een stoofpotje. Daarna leren we nog de cocktail Pisco Sour te maken en mag Wieke aan de slag met de cocktailshaker omdat ze jarig is.

Als dit klaar is kunnen we aan tafel en proosten we eerst nog op de jarige voordat we kunnen gaan eten. We beginnen met de salsa in combinatie met brood en cornchips. Daarna krijgen we de Ceviche als voorgerecht. Als tussengerecht worden onze empanadas uit de oven gehaald en deze zijn ook goed gelukt. Als hoofdgerecht krijgen we het stoofpotje te eten om af te sluiten met fruit als toetje. Het was allemaal heerlijk, zeker in combinatie met de lekkere wijnen en de pisco sour. Als extra toetje krijgen we nog een taart omdat Wieke jarig is. Dat was nog een leuke verrassing op het eind van deze hele geslaagde verjaardag.

28-12

Vandaag mogen we alweer met het thuisfront skypen, deze keer omdat Mien jarig is. Het huis zit vol met ooms en tantes, dus dat is gezellig. Leuk om die ook weer even te zien. Hierna lopen richting de bus, met een tussenstop op de lokale markt om wat lekkers mee te nemen voor onderweg. De reis gaat terug naar Santiago , waar we vanavond onze vlucht pakken richting Auckland, Nieuw Zeeland. Terug aangekomen in Santiago, hebben we eerst nog tijd voor wat sightseeing. We gaan de heuvel San Cristobal op, vanuit waar we een goed nuitzicht hebben over de hele stad. Boven op deze heuvel staat ook een groot Maria beeld en een kapelletje waar we een kaarsje aansteken. Op de terug weg richting de stad pakken we nog een lekkere lunch, voordat we dan echt naar het vliegveld vertrekken. Ons Zuid-Amerikaanse avontuur zit er op. We hebben er ontzettend van genoten en kijken uit naar het volgende avontuur; Nieuw Zeeland, here we come!!!

Veel liefs van ons!

Torres del Paine

Hoi trouwe lezers,

Omdat het toch nog een beetje kerst is trakteren we jullie op alweer een verhaal. We zaten zo lekker in de flow met alles uploaden dat we deze er maar meteen achteraan plakken. Ons avontuur in Torres del Paine, wat echt geweldig was! Ontzettend mooie natuur en vooral de veelzijdigheid was enorm, we hebben er echt van genoten, ondanks dat het soms best pittig was.

17-12

In de middag vertrekken we met de bus naar Torres del Paine. Op de weg naar dit park zien we onder meer struisvogels, lamas, schapen en ook weer verschillende mooie vogels, waaronder een paar roofvogels. In de avond komen we aan bij de eerste camping en komen we er achter dat we in een super klein tentje mogen slapen vannacht. Er passen precies twee super dunne matjes in en er is nog een heel klein beetje plek voor onze backpack. Knus is het zeker en dat is maar goed ook, want het waait hier flink en het is behoorlijk koud. Na een potje kaarten in de refugio besluiten we ons er toch maar aan te wagen en gaan we naar bed. Het volgende wordt ons al snel duidelijk: weinig matras + veel regen + veel wind = heel weinig slaap.

18-12

Vandaag begint het avontuur dan echt en gaan we beginnen aan onze eerste wandeldag. Voordat we echt de bergen in gaan zien we al een vos achter een haas aan rennen, dus dat begint al erg leuk. We beginnen met een stijle klim de berg op en de toon is meteen gezet. Na 2 uur flink ploeteren komen we bij de camping aan waar we onze tweede nacht zullen slapen. Hier kunnen we de grote backpack achter laten, zodat we de rest van de tocht alleen met de klein rugzak hoeven te lopen. Na een kleine pauze lopen we verder omhoog en gelukkig zijn de meeste stukken minder stijl als het eerste deel en de tocht is erg mooi. Af en toe hebben we wel wat regen en wat verder omhoog wordt dit al snel sneeuw. Na nog eens twee uur lopen komen we bij het stijlste stuk omhoog, naar de top voor het mooiste uitzicht. Na nog eens ruim een uur lopen om slechts 800 meter af te leggen (je kunt je voorstellen hoe stijl dit stuk dus was!) komen we bij het eindpunt aan. Helaas is het mooie uitzicht ons niet echt gegund, want door het slechte weer en de mist zien we wel wat van het helderblauwe meer, maar zijn de drie pieken van de berg die hier bovenuit steken bedekt door een dikke laag mist. Daarnaast is het hier boven echt super koud, dus even lekker rustig zitten en bijkomen van de zware tocht zit er ook niet in. Dan maar weer terug naar beneden en na een daling van ruim 2 uur komen we na een tocht van 13,5 km en 7 uur weer terug bij de camping.

Wanneer we hier lekker bij de open haard zitten bij te komen komt er een meisje naar Wieke toe die vraagt of ze uit Esbeek komt. Zo’n vraag verwacht je niet als je zover van huis weg bent. Na even kijken herkent Wieke haar gezicht ook wel en blijkt het Maartje Eshuis uit Diessen te zijn. Zij is hier samen met haar vriend Bjorn en al snel zitten we met z’n vieren gezellig te kletsen over hier en over thuis en blijkt dat zij precies dezelfde route gaan volgen als wij de komende dagen. Wanneer de refugio dicht gaat zijn worden we gedwongen naar onze tent te gaan, wat we met best wat tegenzin doen, aangezien het behoorlijk hard is gaan sneeuwen. Het wordt dan ook een hele koude nacht met wederom niet al te veel slaap.

19-12

Wanneer we de rits van onze tent open doen kijken we uit op de bergen met daaronder een meertje en bomen er naast en alles, maar dan ook alles is wit. Best leuk wakker worden en een kleine troost voor de ijskoude nacht in ons tentje in de sneeuw. Gelukkig is de lucht ondertussen opgeklaard en schijnt het zonnetje lekker. Omdat we gisteren nog lang niet uitgekletst waren met Maartje en Bjorn en zij toch dezelfde tocht doen besluiten we vandaag samen op pad te gaan.

Na de pittige tocht van gisteren hebben we vandaag een relatief makkelijke tocht met niet al te stijle stukken. We lopen het overgrote deel langs een helderblauw meer en na 12 km lopen, waar we een kleine 6 uur over hebben gedaan, komen we al aan bij de volgende refugio met bijbehorende kampeerplek waar wij vannacht zullen slapen. Bjorn en Maartje moeten nog een uurtje door naar hun slaapplek, maar blijven nog even gezellig in onze refugio een potje kaarten en een drankje doen.

20-12

Vannacht hebben we best goed geslapen, wat niet raar is na 2 slapeloze nachten. Gelukkig maar, want vandaag staat de langste en zwaarste tocht op het programma. Na een hele mooie tocht van 2 uur komen we aan bij een camping waar we onze grote backpack neer kunnen zetten, zodat we hier niet de berg mee op hoeven. We lopen ruim een uur de berg op naar een punt waar we uit kunnen kijken op mooi besneeuwde bergtoppen met verschillende gletsjers. Je hoort het ijs af en toe kraken en we zien zelfs een stuk ijs/sneeuw afbreken. We kunnen nog ruim 1,5 uur verder omhoog hiken, maar aangezien het weer erg slecht is, dus het uitzicht niet heel veel zal zijn en Wieke haar knie al flink overbelast heeft de afgelopen dagen besluiten we om het niet te doen. We lopen terug naar de camping, halen onze grote backpack weer op en lopen verder richting onze laatste slaapplek. Er werd ons verteld dat dit maar twee uur lopen zou zijn, maar dit valt nog vies tegen. Zeker door de sterke wind, hagel, sneeuw en regen onderweg. Dit stuk van de tocht zijn we vooral heel druk met plassen en modder te ontwijken. Vandaag was echt een bizarre tocht waar we ongeveer alle natuurverschijnselen wel gehad hebben. We zagen mooi glooiende heuvels, bossen, strand, rotsachtige bergpartijen, watervallen, helderblauwe meren en gletsjers. Daarnaast hebben we ook alle vier de seizoenen meegemaakt vandaag, want naast alle verschillende neerslag en wind hebben we ook wel perioden met een lekker zonnetje gehad.

’s Middags in de Refugio kunnen we lekker bijkomen van deze tocht van ruim 16km, waar we 7 uur over hebben gedaan. Na twee uur opwarmen bij de open haard komen ook Maartje en Bjorn aan. Deze bikkels hebben wel de hele tocht omhoog gedaan, maar zij konden ons wel vertellen dat het uitzicht inderdaad niet al te best was door het weer, dus zijn we toch blij dat wij niet heel die tocht omhoog gedaan hebben. We eten gezellig nog wat samen en bespreken onze ervaringen van de dag. Na het eten gaan we nog even naar boven naar het cafeetje, drinken we gezellig een rode wijn en krijgen we nog wat live muziek ook. Gezelligheid!

21-12

Vandaag vertrekken we alweer voor de laatste tocht, welke vandaag richting de Grey-gletsjer gaat. Gelukkig is het vandaag heel de dag droog en schijnt af en toe zelfs het zonnetje. De eindbaas van vandaag is een heuvel bij een meer, vanuit waar je een mooie uitzicht hebt op de gletsjer. Het woord eindbaas is trouwens verzonnen door Bjorn en is hét punt van de dag waar je naartoe loopt en wat, als het goed is, al het zwoegen en afzien beloont. De mannen besluiten hier om nog wat verder te lopen om dichter bij de gletsjer te kunnen komen. Maartje en Wieke vinden het wel mooi geweest en blijven nog wat langer bij het meer om wat foto’s te maken en lopen dan rustig terug. Zodra zij de heuvel aflopen zien zij dat onderaan de heuvel een priester staat die bezig is met een mis. Dat is nog eens een gave omgeving om een mis te geven, niets ten nadelen van de Petruskerk hoor, maar toch… Jammer dat we er weinig van kunnen verstaan, dus na een tijdje te hebben gekeken en geluisterd gaan we toch maar verder. Niels en Bjorn zijn ondertussen bezig aan een behoorlijk zware klim en zijn het er al snel over eens dat het maar goed is dat de vrouwen dit niet hebben gedaan. Het uiteindelijke uitzicht is het ook niet echt waard geweest, maar gezellig was het wel. Zo hebben de meiden even lekker relaxed terug kunnen lopen en een heerlijk meiden onderonsje gehad, terwijl de mannen flink door hebben kunnen stappen met bijbehorende mannenpraat.

Na 5 dagen in de natuur en ver van de bewoonde wereld gaan we in de avond met de boot en bus terug naar Puerto Natales. Daar praten we nog gezellig na onder het genot van een heerlijke pizza en een lekker pilsje. Het was een geweldig mooi avontuur, waarbij we soms best even moesten bikkelen, maar vooral veel hebben gezien en genoten en geweldig mooie eindbazen hebben gehad.

We hopen dat jullie allemaal een hele fijne kerst hebben gehad en we wensen jullie een heel fijn uiteinde toe en een geweldig 2015!

Veel liefs!

Niels en Wieke

Bariloche, El Calafate en El Chalten

Hallo, daar zijn we weer!

Het heeft even geduurd en we lopen gigantisch achter met onze verhalen en foto's, maar dat komt omdat we het zo goed naar ons zin hebben en het veel te druk hebben met leuke dingen doen, dus dat is een goed teken!

8-12-2014

Het is tijd voor onze eerste kennismaking met Patagonië en aangezien het alweer een week geleden is voor deze Hollanders dat we gefietst hebbenlijkt dat ons een mooie manier om het gebied hier te gaan verkennen. Dat betekent wel dat ons een tocht van 37km staat te wachten. Al snel komen we er achter dat we op onze route een aantal keer flink moeten klimmen en dat hakt er wel in bij ons ongetrainde fietsers. Maar de verzuring in de bovenbenen is het meer dan waard als we bij verschillende uitkijkpunten kunnen genieten van het mooie uitzicht met prachtige landschappen. We komen in het begin van de tocht een paar keer twee Brabantse stelletjes tegen die schijnbaar ongeveer hetzelfde tempo als ons aanhouden en snel raken we aan de praat en fietsen we uiteindelijk gezamenlijk de tocht. Erg gezellig om samen met hun van het mooie landschap te genieten en over de omgeving en onze reizen te kunnen kletsen, maar vooral gewoon heerlijk slap Brabants ouwehoeren.

Na het fietsen vinden we dat we nog niet voldoende beenspieren hebben getraind vandaag en zijn we zo gek om ook nog eens een berg op te hiken, terwijl er ook gewoon een kabelbaan is… Gelukkig zijn we na 45 minuten al boven en daar staat ons het mooiste uitzicht van Bariloche te wachten. Dit uitkijkpunt staat zelfs in de top 10 van mooiste uitzichten ter wereld en wij begrijpen wel waarom.

Het idee is om hier op de berg in het restaurant onder het genot van een lekkere maaltijd en een koud pilsje te wachten op de zonsondergang, maar eenmaal boven komen we er achter dat het restaurant net dicht is. We besluiten toch maar te wachten op de zonsondergang, want we hebben nog wel wat proviand op zak. Na 45 minuten op die berg zijn we al totaal verkleumd van de kou, want het waait hier flink. Aangezien we nog minstens een uur moeten wachten tot de zon daadwerkelijk onder gaat besluiten we het maar op te geven en naar beneden te lopen, want we willen niet compleet bevriezen en zijn echt toe aan een lekkere biefstuk en koud biertje om deze mooie en gezellige dag mee af te sluiten.

9-12

Nadat we gisteren Bariloche over land hebben verkend gaan we vandaag door middel van een tour per boot op ontdekkingstocht. Eenmaal op de boot vol met bejaarden worden we al een beetje sceptisch over deze gekozen tour van vandaag. We varen eerst naar een eiland met Arrayanes bomen. Dit zijn een beetje oranje achtige bomen wat nogal bijzonder moet zijn, maar wij zijn eerlijk gezegd niet heel erg onder de indruk. Nadat we voor de vorm toch maar door dit bos zijn gewandeld en hier en daar een foto hebben genomen gaan we terug de boot op. Vanuit de boot hebben we wel een mooi uitzicht en het weer is prachtig, dus we mogen echt niet klagen. Het volgende eiland wat we bezoeken heeft drie verschillende routes om te bewandelen. Wij besluiten degene te doen die de meeste bejaarden niet doen, namelijk de wat zwaardere tocht de berg op. Gelukkig is de hike niet echt zwaar, want na gisteren voelen we onze bovenbenen nog wel, maar het uitzicht is wel heel erg mooi. Aangezien we redelijk snel weer terug zijn kunnen we een tweede tocht richting het strand ook nog wel doen voordat de boot weer vertrekt. Net voordat we bij het strand aankomen ontdekken we een klein piertje richting het water waar we oplopen. Vanuit hier kunnen we het strand zien, maar ook lekker over het water kijken en de bergen zien liggen met hier en daar wat besneeuwde bergtoppen. Maar we genieten vooral even lekker van de rust hier. Die oudjes kunnen zo luidruchtig zijn… pfff. :D

Als we terug komen gaan we met Nick en Nadine (één van de stelletjes die we gisteren hebben leren kennen) nog een drankje doen in het biercafé van Bariloche en gaan we uiteindelijk iets te laat naar bed. De volgende dag gaat de wekker namelijk alweer best vroeg om de bus richting het vliegveld te pakken. Gelukkig moet het ander stel dezelfde bus hebben. Gedeelde smart is halve smart.

10-12

Omdat de lijnbus maar eens in de twee uur gaat zijn we in de ochtend ruim op tijd op het vliegveld voor onze vlucht richting El Calafate. Het is maar een klein vliegveld en het is er zelfs nog bijna helemaal leeg, maar gelukkig hebben we tijdens het wachten gezelschap van Nick en Nadine. Na een tijdje gaat Wieke even naar de borden met vertrektijden kijken en zegt voor de grap dat ze gaat checken of de vlucht nog niet geannuleerd is. Tot haar verbazing is dit wel het geval! De vorige keer gingen er voldoende vluchten en hoefden we maar drie uur te wachten, maar vanaf dit kleine vliegveld gaat er maar één vlucht per dag naar El Calafate. Dat is dus flink balen!

Bij de desk blijkt dat we eventueel wel een vlucht kunnen pakken naar Buenos Aires en dan vanuit daar een vlucht pakken naar El Calafate, mits er stoelen beschikbaar zijn. Na een aantal telefoontjes heeft de medewerker van de airline de laatste twee stoelen op deze vlucht voor ons kunnen regelen, waar we echt super blij mee zijn! Dit betekent wel dat we eerst nog twee uur extra in Bariloche moeten wachten op onze vlucht naar Buenos Aires. De wifi is hier erg goed en daarom besluiten we maar even met Mien te facetimen. Terwijl Wieke haar het uitzicht vanaf het vliegveld laat zien bekijkt een oud opaatje wat Wieke aan het doen is en komt hij nieuwsgierig steeds dichterbij staan. Hij kan zijn ogen niet geloven als hij uiteindelijk door heeft dat ze daadwerkelijk met een mevrouw aan het praten is via dat kleine apparaatje in haar hand en vraagt wie die mevrouw is. Als Wieke vertelt dat dit haar moeder is in Nederland kijkt hij helemaal alsof hij water ziet branden. Eenmaal van de schrik bekomen begint hij gezellig in het Spaans met Mien te kletsen en Mien doet gewoon gezellig mee. Super grappig, want ons Spaans is niet echt heel goed, maar toch ontstaat er een soort van een gesprek. Wanneer Wieke weer terug zit aan tafel komt de 86-jarige man met zijn wandelstok weer aangelopen en kletst nog even gezellig met ons vieren over hoe fantastisch hij het vindt wat hij net gezien heeft en geeft ons daarna een doos met chocolaatjes. Waarom weten we nog steeds niet helemaal, maar het was echt super schattig.

Dit was een leuke manier om onze wachttijd voor de eerst vlucht te doden, maar na deze vlucht moeten we nog 7 uur wachten in Buenos Aires om naar El Calafate te kunnen vliegen. Uiteindelijk heeft onze vlucht daar ook nog een uur vertraging en komen we om 3 uur ’s nachts (ipv de geplande 2 uur ’s middags) aan op het vliegveld in El Calafate en liggen we om 4 uur eindelijk in ons bed na een hele lange, slopende dag.

11-12

Na maar 3 uur slaap gaat onze wekker alweer :S. Gelukkig met een goede reden, want we hebben vandaag een tour naar de Perito Moreno Gletsjer. Deze gletsjer staat er om bekend dat er continue stukken ijs afbreken, wat heel gaaf is om te zien, maar vooral om te horen. Gelukkig groeit het ijs aan de andere kant van de gletsjer net zo snel aan als dat het afbreekt, waardoor de gletsjer wel in stand blijft. We varen eerst een stuk met de boot richting de gletsjer en varen langs de zuidkant van de gletsjer af. We denken nu dichtbij de gletsjer te zijn, want het is echt een inmens groot stuk ijs, maar uiteindelijk blijken we nog twee kilometer van de gletsjer af te varen. Dat zou je echt niet zeggen vanaf de boot en de afstand en grootte van de gletsjer is ook moeilijk in te schatten.

Als we terug aan land komen pakken we weer de bus om verder richting de gletsjer te rijden en kunnen we vanaf het land de gletsjer bekijken, vanuit waar we ook daadwerkelijk af en toe en stuk af zien brokkelen. Sommige dagen gebeurt dit elke 5 minuten en zie je ook echt grote stukken afbreken. Wij hebben wat minder geluk, maar zien toch twee keer een stuk afbreken. Deze stukken lijken niet zo heel groot, maar zijn waarschijnlijk toch zeker een paar meter groot. Het stuk gletsjer dat wij kunnen zien is maar liefst 60 meter hoog, 5 kilometer breed en 14 kilometer lang. Als er dus voor ons gevoel een ‘stukje’ ijs afbreekt mag je nog steeds erg blij zijn dat deze niet op je hoofd valt…

12-12

Gelukkig kunnen we vandaag lekker uitslapen en hebben we heel de dag niets op de planning staan, waar we dankbaar gebruik van maken. Pas vroeg in de avond pakken we de bus richting El Chalten, waarbij we door de semi-woestijn rijden, waar achter dit dorre landschap een helderblauw meer ligt, daarachter glooiende heuvels, welke overgaan in rotsachtige bergen met hier en daar besneeuwde toppen, waarachter de zon langzaam onder gaat. Zodra de zon helemaal onder is kleuren de wolken steeds verschillende kleuren en zodra we aankomen bij ons hostel zien we de bekende berg Fitz Roy al liggen onder een oranje-roze hemel.

13-12

Al vroeg beginnen we onze wandeltocht in de richting van de berg Fitz Roy. We lopen vandaag in totaal 21km, waarbij we 800 meter klimmen en op een hoogte van 1200 meter komen. We hebben ontzettend veel geluk met het weer, want in El Chalten is het eigenlijk altijd bewolkt en regent of sneeuwt het meestal en zorgt een harde wind ervoor dat het erg koud kan zijn. Vandaag hebben we echter een strak blauwe lucht, doet de zon flink zijn best en is het daardoor 23 graden, heerlijk! De tocht leidt ons door de semi-woestijn, door de bossen, langs meren en de laatste kilometer gaat het pad stijl omhoog over de rotsen. Dit is een flinke klim en echt een heel pittig stuk, waarbij we ons meerdere malen afvragen wat er in hemelsnaam achter die berg kan zijn wat deze lijdensweg de moeite waard maakt. Na een uur stijl klimmen krijgen we eindelijk het antwoord en ja hoor, het uitzicht is zeker de moeite waard! We komen uit bij een prachtig meer onderaan de gletsjer met daarachter een geweldig mooi en helder uitzicht op de pieken van Fits Roy. We gaan hier op een rots zitten om even uit te rusten en onze welverdiende lunch te eten.

Na de lunch lopen we nog een kleine heuvel verder omhoog en ook daarachter bevindt zich nog een helderblauw meer onder een hangende gletsjer. Net wanneer wij boven op de berg staat breekt er een groot stuk ijs van deze gletsjer af en valt met een groot geweld in dit meer. Echt super gaaf om te zien en te horen en met heel veel geluk hebben we het zelfs op camera gekregen.

Na deze mooie beloning voor ons harde werk moeten we ook de tocht weer helemaal terug lopen. Na uiteindelijk 9 uur lopen komen we terug in het dorp en zijn we blij als we lekker op het terras zitten om de dag nog eens door te nemen onder het genot van een biertje en een lekkere maaltijd.

14-12

Na de zware tocht van gisteren gaan we vandaag opnieuw iets actiefs doen, maar wel met iets minder kilometers gelukkig. We rijden eerst een stuk met de bus om uiteindelijk de boot te pakken naar de Viedma Gletsjer. Deze gletsjer is 3x groter dan de Perito Moreno en vandaag gaan we over deze gletsjer lopen. Ook vandaag hebben we weer super veel geluk, want het zonnetje schijnt weer lekker en de lucht is helder, waardoor we ver over de gletsjer heen kunnen kijken.

Met de speciale spikes onder onze schoenen bevestigd lopen we over het ijs heen, wat echt mega gaaf is om te doen! Je ziet verschillende vormen in de gletsjers, kleine riviertjes en meertjes die door de gletsjer heen lopen door het smelten van het ijs en soms kun je door een gat in de gletsjer heel ver naar beneden kijken. Het uitzicht is fenomenaal en als we een heel stuk op de gletsjer staan haalt één van de gidsen een aantal bekers uit zijn zak, begint in het ijs te hakken en geeft ons allemaal een bekertje vers gletsjerijs. Als klap op de vuurpijl haalt hij een fles Tia Maria uit zijn rugzak en proosten we allemaal op deze geweldig mooie dag! Zelfs voor de gidsen is het uitzonderlijk hoe mooi het uitzicht vandaag is door dit mooie weer. Op de weg terug mogen we ook nog even een ijsgrot onder de gletsjer in lopen, wat heel mooi blauw kleurt doordat de zon door het ijs schijnt. Deze dag was echt een geweldig gave ervaring!

15-12

Vandaag gaan we weer terug naar El Calafate waar we nog een rustig dagje hebben, voordat we morgen naar Puerto Natales vertrekken. We lopen richting een meer waar flamingo’s zitten, maar ook nog heel veel meer verschillende vogels. Dit is helemaal Niels zijn ding, want zoals het een echte Meeuwis betaamt is hij behoorlijk gefascineerd door vogels. Niels ‘vogelspotter’ Meeuwis spot dan ook de ene na de andere vogel , maar ook Wieke heeft al veel bijgeleerd na 2 jaar bij de familie Meeuwis. Verder doen we vandaag niet zoveel en dat is ook wel weer lekker.

16-12

Al om 5 uur in de ochtend gaat de wekker, want een half uur later worden we opgehaald met de bus om naar Puerto Natales te gaan. Dit betekent dat we vandaag Argentinië alweer achter ons laten om het Chileense deel van Patagonië te ontdekken. Puerto Natales is de uitvalbasis voor iedereen die van en naar Torres del Paine gaat. Dit is een nationaal park waar je één of meerdere dagen kunt hiken door de bergen om zo te genieten van de geweldige natuur en fantastische uitzichten. Wij zullen hier 4 dagen gaan trekken en kamperen en hebben nog geen idee wat ons te wachten staat. We weten wel dat er, naast de refugio’s bij de campings (een soort hostels) weinig mogelijkheden zijn om eten en drinken te krijgen en dat ditdaar extreem duur is, dus daarom slaan we flink wat proviand in bij de supermarkt. Verder bereiden we ons vandaag fysiek en mentaal voor op dit avontuur.

Binnenkort zullen we ons verslag online zetten waarin we vertellen wat het avontuur in Torres del Paine ons heeft gebracht, dus daar moeten jullie nog even op wachten. Maar ik denk dat jullie voorlopig wel weer genoeg leesvoer hebben. Daarnaast staan de foto's van Buenos Aires en Mar del Plata ondertussen ook online, net als de foto's die bij dit verslag horen.

Groetjes van ons!

Xx Niels en Wieke

Buenos Aires en Mar del Plata

Buenos Dias!

Brazilië hebben we met pijn in ons hart achter gelaten, maar we zijn ondertussen alweer ruim een week in Argentinië en hebben het hier ook geweldig naar onze zin! Uiteraard willen we ook hier onze herinneringen weer vastleggen, dus bij deze het verslag van onze ervaringen in Buenos Aires en Mar del Plata.

29-11-2014

Na een ochtend aan het zwembad, moeten we om 12 uur alweer uitchecken en vertrekken we in de middag met de bus richting het vliegveld van Argentinië. Na de verplichte stops aan de grenzen, twee verschillende bussen en uiteindelijk nog een taxi komen we toch nog netjes op tijd aan bij het vliegveld. Eenmaal in het vliegtuig richting Buenos Aires moeten we na een uur onze riemen alweer vastdoen, wat raar is, want het kan niet zo zijn dat we al gaan landen. Het begint wel wat bewolkt te worden, maar na 10 minuten is het ons heel duidelijk waarom we de riemen aan moesten doen. We zijn in een onweer terecht gekomen en we hebben allebei nog nooit zo’n erge turbulentie mee gemaakt en aan wat gilletjes van andere passagiers te horen zijn wij niet de enige die hier nogal van onder de indruk zijn. Sommige mensen zijn echt bang, maar wij hebben meer last van onze magen die na een half uur flink geschommel beginnen te protesteren. We hebben dan ook maar even dankbaar gebruik gemaakt van de witte zakjes die in de stoelen voor ons zitten.

We zijn ontzettend blij als we eenmaal geland zijn. We hadden van tevoren al iemand geregeld die ons op komt halen, maar die blijkt op het verkeerde vliegveld te staan. Na drie kwartier wachten is hij er en zijn wij ondertussen redelijk bekomen van de vlucht.

Ons hostel ligt midden in het historisch centrum van Buenos Aires en is een heel mooi, oud en authentiek gebouw, met idem lift. Wij zitten op de bovenste verdieping (6^e etage), dus de grote wenteltrap pakken met de backpack op onze rug is de minst aantrekkelijke optie. Dat wordt dus toch maar die oude lift pakken, wat vooral voor Wieke met een kleine claustrofobie best spannend is. Nadat we ons even geïnstalleerd hebben in het hostel en wat Argentijnse Peso’s geregeld hebben gaan we nog even wat eten. Het is ondertussen 12 uur ’s nacht, maar het is tot onze verbazing nog echt druk in het restaurant. Nu blijkt dat de restaurants hier pas om 10 uur ’s avonds open gaan en tot 1 a 2 uur ’s nachts open zijn. Dat is toch even wat anders dan om half 6 het eten op tafel hebben staan…

30-11-2014

Als we wakker worden is het weer niet heel veel veranderd ten opzichte van gisteren en regent het nog steeds behoorlijk. Gelukkig wordt de regen na het ontbijt snel minder, zodat we toch gewoon naar de wijk San Telmo kunnen, zoals we gepland hadden. Dit is een mooie, authentieke wijk waar het elke zondag markt is. We lopen richting deze wijk en komen er dan al snel achter dat onze kledingkeuze toch meer op het Braziliaanse weer afgestemd is en niet zozeer op de kou en regen van deze Argentijnse stad. Wieke had van tevoren al bedacht om een lange broek aan te trekken (voor het eerst sinds een maand!), maar Niels loopt nog steeds stug in zijn korte broekje en t-shirt. We hebben dan ook meteen een doel voor ogen als we bij de markt aankomen, op zoek naar een trui! Voor Wieke zijn we snel geslaagd en de verkoopster moet wel lachen wanneer ze vraagt of ze hem meteen aan mag houden. Voor Niels is het echter wat lastiger een fatsoenlijke trui te vinden, maar gelukkig is hij niet zo’n koukleum, dus hij houdt het toch maar gewoon bij zijn shirtje.

Na een rondje over de markt gaan we een cafeetje in voor een lunch en in vergelijking met Brazilië is het Argentijnse eten echt geweldig! In Brazilië had je niet heel veel keus en hebben we niet één keer écht lekker gegeten. Onze eerste lunch in Buenos Aires is meteen een stuk beter en we genieten dan ook volop van onze lekkere broodjes. Tijdens onze lunch is het weer gaan regenen en besluiten we daarom maar het museum voor moderne kunst in te vluchten. Hier komen we er achter dat moderne kunst niet echt aan ons besteed is en hoewel we sommige stukken best mooi en interessant vinden worden we van het overgrote deel nogal melig en lacherig.

Daarom toch maar weer op pad naar de mooie oude architectuur die Buenos Aires rijk is, dat kan ons wat meer boeien. We gaan naar Plaza del Mayo, waar het zogenaamde pink house staat. Dit is het regeringsgebouw waar we ook even naar binnen gaan, maar aangezien we nog melig zijn van ons vorige culturele uitstapje doen alle beelden en schilderijen van oude regeringsmensen ons niet veel goed.

In de avond gaan we onze eerste Argentijnse steak eten is een restaurant wat ons is aanbevolen. Als we in het restaurant aankomen blijkt het een redelijk chique tent te zijn en voor Argentijnse begrippen ook best prijzig. Omdat we het niet vinden kunnen om zomaar zo chique te dineren, besluiten we dat we iets moeten vieren. Dan komen we erachter dat we elkaar dit weekend twee jaar geleden hebben leren kennen, dus dat komt toevallig heel mooi uit! We genieten daardoor extra van de enorm grote en super lekkere biefstuk en drinken er, zoals het hoort in Argentinië, een heerlijke fles rode wijn bij.

1-12-2014

Nadat we gisteren op eigen houtje een klein gedeelte van de stad hebben verkend vinden we het nu tijd om wat meer van de achtergrond van de stad te leren kennen en nog wat nieuwe plekken te ontdekken. Wij besluiten daarom om een fietstour te doen. Met een groep mensen en twee jonge gasten als tourgidsen gaan we op pad. Iedereen moet een fietshelm op, behalve wij, omdat we uit Nederland komen :D. In een rij netjes achter elkaar fietsen we de stad door en via de wijk San Telmo komen we in de wijk La Boca aan. Dit is de oudste wijk van Buenos Aires met allemaal straatjes met gekleurde huisjes, waar er nog steeds op straat de tango wordt gedanst. Erg mooi om te zien en we drinken hier een kopje koffie, al zouden we hier graag nog wat langer blijven. Helaas is het naast de oudste wijk ook de armste en daardoor de meest onveilige wijk van Buenos Aires, dus is het geen optie om hier zelf op eigen houtje nog eens naartoe te gaan. Jammer, want naar onze mening straalt het weinig onveiligheid uit, maar vooral veel ambiance, passie en vrolijkheid. Maar we zullen toch maar luisteren naar de locals, die het ons echt afraden om hier zelf naartoe te gaan.

In deze wijk ligt ook het beroemde Boca Junior Stadion, waar Diego Maradona in zijn jongere jaren ook nog heeft gespeeld. Onze tourgidsen zijn beide groot Boca fan en het is geweldig om te zien met hoeveel passie zij over dit stadion en hun club praten. De sfeer in dit stadion moet geweldig zijn, maar helaas kunnen wij de wedstrijd van komende zondag niet halen, want dan staat onze volgende vlucht alweer gepland.

Na deze mooie wijk volgen we onze weg naar de nieuwste en rijkste wijk van Buenos Aires. Dit levert veel contrast op, want beide wijken liggen aan het water, hebben een haven en liggen vlak naast elkaar, maar toch is het een wereld van verschil qua mensen, gebouwen en sfeer. Vervolgens fietsen we door naar het plein Plaza de Mayo, waar we gisteren ook al zijn geweest. Nu horen we echter veel meer over de geschiedenis van dit plein en over de revoluties die hier plaats hebben gevonden. Tijdens de laatste en meest verschrikkelijke militaire dictatuur verdwenen er ongeveer 30.000 mensen. Deze mensen zijn gekidnapt en nooit meer terug gevonden. Op het Meiplein (Plaza de Mayo) was het in deze tijd verboden om in groepjes van meer dan 3 mensen met elkaar te praten. Omdat een groep moeders van de verdwenen kinderen opheldering wilden zijn ze zwijgend over het plein gaan lopen. Ze kregen echter geen antwoorden. De week erna kwamen ze weer terug en de week daarna weer en dit doen ze voortaan elke donderdag, al bijna 30 jaar lang. Deze demonstrerende vrouwen worden nu de dwaze moeders van het Meiplein genoemd.

Op dit plein worden vaker demonstraties gehouden, omdat hier het regeringsgebouw staat. Sowieso wordt er in Buenos Aires heel veel gedemonstreerd, bijna elke dag zelfs. Best irritant als je met de auto ergens heen moet, want je weet maar nooit of een of andere demonstratie door de straten je misschien een flinke vertraging oplevert.

Op de terugweg komen we nog langs een belangrijk gebouw waar Eva Peron (Evita) geëerd wordt. Vooral voor de arbeidersklasse heeft zij heel veel betekend en bij hen was zij erg geliefd. De rest van deze geschiedenisles zal ik jullie onthouden, kijk maar op Wikipedia als je meer wilt weten ;). Wij vonden het in ieder geval erg interessant om wat meer van de geschiedenis van de stad Buenos Aires en het land Argentinië in het algemeen te weten te komen. De fietstocht was sowieso een groot succes, want ondanks alle serieuze achtergronden die we te weten zijn gekomen over deze stad, hebben onze gidsen vooral heel veel lol in wat ze doen en werden er flink wat grappen gemaakt tussendoor. Op aanraden van zowel hen als van het hostel gaan we ’s Avonds nog even naar een drumshow, wat flink de pan uit swingt en een hele gave show is.

2-12-2014

Vandaag is het tijd om eens flink te shoppen! Aangezien we volgende week richting Patagonië vertrekken waar we verschillende trektochten gaan maken en het flink kan regenen en ook best koud kan zijn moeten we op zoek naar waterdichte hikeschoenen. Daarnaast heeft Niels maar één lange broek bij, wat misschien ook niet genoeg is. Daarnaast gaan we vanavond naar een tangoshow en vindt Wieke dat ze wel een mooi jurkje mag kopen daarvoor, want eigenlijk heeft ze alleen maar praktische kleding bij en veel te weinig leuke uitgaanskleding. Al snel vinden we het belangrijkste wat we nodig hebben: het jurkje voor Wieke :D. Maar later in de middag vinden we gelukkig ook de rest van de spullen die we nodig hebben en kunnen we spreken van een geslaagde shopmiddag.

Later op de dag gaan we samen met een Australisch stel dat ook op onze kamer slaapt naar de tangoshow. Voordat we naar de show gaan kijken mogen we eerst zelf wat tangopasjes leren. Niels had hier vooraf niet zo heel veel zin in, maar vind het stiekem toch best leuk en Wieke is helemaal in haar element. Nadat we zelf over de dansvloer zijn gevlogen en onze beste moves hebben laten zien zullen we eens kijken of die Argentijnen ons een beetje kunnen evenaren. Nou… dat kunnen ze wel hoor! Sow, wat kunnen die mensen dansen zeg en wat is het een mooie en indrukwekkende show. Het bijbehorende eten is helaas iets minder, maar gelukkig zit er een onbeperkt wijn en bier arrangement bij en dat smaakt prima.

Terug bij het hostel gaan we nog even naar het dakterras met een aantal andere mensen van het hostel en drinken we daar nog een drankje en laten we nog even zien wat we allemaal geleerd hebben tijdens de tangoles. Met redelijk wat rode wijn en biertjes achter de kiezen gaan die moves extra soepel natuurlijk…

3-12-2014

Pfff, de volgende dag voelde vooral Wieke zich iets minder soepel. Voor iemand die voor Argentinië nooit echte rode wijn drinkt ging het gisteren er best goed in en dat is nu wel te voelen. Auw, katertje! Daarom heeft ze maar even uitgeslapen en is daarna in een slakkengangetje opgestaan. In de middag gaan we nog wat meer van het noorden van de stad verkennen, want daar hebben we nog niets van gezien. Eén van de dingen die het meest indruk op ons maakt is de begraafplaats waar alle belangrijke (vooral regeringsmensen) begraven liggen. Je kunt het bijna geen graven noemen, want het zijn meer complete huizen en monumenten waar deze mensen onder of in liggen en het is redelijk bizar om dit te zien. Je hebt bijna een navigatiesysteem nodig om bij het juiste graf uit te komen en we hebben er dan ook moeite mee om uit dit doolhof van graven terug naar de uitgang te komen.

Hierna gaan we even in het park liggen, want het is behoorlijk warm en Wieke is nog steeds herstellende. Na een kleine rustpauze gaan we door naar nog een aantal must see’s van Buenos Aires, maar na het zoveelste monument of kunstwerk hebben we het eerlijk gezegd onderhand wel gezien en pakken we de taxi naar de wijk Palermo. Dit moet een gezellig wijk zijn met leuke winkeltjes, barretjes en restaurantjes. Het is inderdaad best een gezellige wijk, maar we hebben al genoeg gewinkeld, dus blijft er niet veel meer over dan lekker op een terrasje te zitten. ’s Avonds gaan we hier ook sushi eten waar we ons al heel de dag op hebben verheugd, maar het restaurant en vooral de sushi valt ontzettend tegen helaas. De Argentijnen zijn duidelijk beter in het bereiden van vlees.

4-12-2014

Om 11uur pakken we de bus richting Mar del Plata, wat een badplaats is, ongeveer 5 uur ten zuiden van Buenos Aires. De bus heeft een uur vertraging, maar eenmaal in de bus hebben we het prima, want de bussen hier zijn erg comfortabel, dus doen we nog een lekker dutje. Vroeg in de avond komen we aan bij ons hostel en gaan we boodschappen doen om maar weer eens een keer zelf te koken. Er staat risotto op het menu en hij smaakt heerlijk! We kletsen nog wat met de andere mensen in het hostel en dan is het alweer snel laat.

5-12-2014

In de ochtend gaan we naar het strand en daar besluiten we een surfles te nemen. In vergelijking met de vorige keer in Brazilië krijgen we dit keer een stuk betere uitleg en leren we wat meer theorie. De golven zijn echter een stuk lastiger en aangezien we nu ook zelf moeten peddelen voordat we een golf pakken is het veel moeilijker om op het bord te kunnen staan. Het lukt ons uiteindelijk beide een keer of twee en we zijn niet geheel ontevreden. We vinden het sowieso erg leuk om te doen en besluiten morgen weer een les te pakken.

De rest van de middag liggen we een beetje op het strand te chillen. Echt lekker ligt het niet, want je kunt alleen op het natte gedeelte van het strand liggen, omdat het losse zand gloeiend heet is en je hier niet eens fatsoenlijk op kunt lopen. Je ziet ook iedereen over dit gedeelte rennen, omdat anders je voeten echt verbranden. Het wordt al snel erg druk op het strand en het grappige is dat veel mensen hier niet op het strand liggen of zitten, maar gewoon in groepjes op het strand staan. Best een vreemd gezicht vinden wij.

Na een tijdje hebben we het dan ook wel gezien op het strand en besluiten we richting de haven te lopen. Het is echt snikheet en we klagen zelfs een beetje over de hitte. Dan bedenken we dat de helft van Nederland rond deze tijd gezellig binnen zit bij de open haard met pepernoten en cadeautjes en zijn we heel eventjes jaloers. Uiteindelijk komen we aan bij de haven en zitten we lekker met onze rug in de zon te kijken naar een aantal zeeleeuwen in het water en op de kant en is onze jaloezie alweer verdwenen… Wat een mooie schattige reuzen zijn het en we blijven echt een hele tijd vermaakt naar ze kijken. Op een gegeven moment springt er zelfs één grote zeeleeuw recht voor onze neus de kant op, wat super gaaf is om te zien. Hij blijft hier lekker op de kant zitten en geniet ook zichtbaar van het laatste uurtje zon van de dag.

In de avond gaan we nog even uit eten en naar het casino, maar zodra we 100 peso (nog geen 10 euro) vergokt hebben vindt Wieke het al niet meer leuk. Gokken is echt niks voor haar, dus kijken we nog even hoe andere mensen hun geld verbrassen en gaan we op weg naar het hostel. Onderweg eten we nog een ijsje en dan is het wel weer mooi geweest voor vandaag.

6-12-2014

De tweede surfles staat op de planning vandaag, dus we gaan op tijd weer naar het strand. We leren dit keer om ook bochten te nemen en de eerste golf die Wieke pakt lukt het haar meteen om op te staan en inderdaad een bocht te maken! Super gaaf! Helaas lijkt het kruid meteen verschoten, want daarna lukt het niet eens meer om fatsoenlijk op het bord te staan. Gelukkig kunnen we na anderhalf uur weer zeggen dat we beide een paar keer op het bord gestaan hebben en voor ons gevoel al weer iets meer controle hebben en het surfen steeds leuker vinden.

’s Middags besluiten we op één van de privéstranden te gaan liggen, omdat je dan ook een stoel en parasol hebt, wat toch wat fijner zit dan op het harde zand in de brandende zon. Je moet wel betalen voor zo’n plek, dus we wachten rustig af tot er iemand naar ons toe komt bij wie we af kunnen rekenen. Na bijna 3 uur hebben we het hier wel gezien en is er nog steeds niemand naar ons toe gekomen, dus hebben we een gratis middagje privéstrand gehad (inclusief zwembad) :D.

We houden het verder rustig ’s avonds, want we mogen de volgende ochtend al om 5 uur opstaan voor de volgende reisdag richting Bariloche.

7-12-2014

Na een hele vroege wekker is onze taxi netjes op tijd om ons naar het busstation te brengen. Hier vertrekt onze bus richting Buenos Aires ook weer keurig op tijd en kunnen we gelukkig nog lekker verder slapen in de mega comfortabele stoelen die bijna helemaal plat kunnen, heerlijk! Als we eenmaal op het vliegveld in Buenos Aires al bijna richting de gate willen gaan zien we ineens op de borden dat onze vlucht geannuleerd is… :S Het ging ook allemaal iets te soepel vandaag. We moeten dus 3 uur langer wachten op de volgende vlucht, maar hebben daardoor wel de tijd om dit verslag te typen.

Ondertussen zijn we veilig geland in Bariloche na een prima vlucht en hebben we een hele positieve eerste indruk van Patagonië. De komende dagen zullen we steeds zuidelijker gaan en heel veel van de natuur gaan zien hier. Het beloofd een heel mooi deel van onze reis te worden als we de verhalen en foto's van andere reizigers mogen geloven, dus we hebben er heel veel zin in!

Hopelijk hebben jullie allemaal een fijne Sinterklaas gehad en kan nu met een gerust hart weer de kerstversiering van zolder gehaald worden. Hier is de kerstsfeer nog steeds ver te zoeken met de nog steeds lekkere temperaturen hier. Maar wellicht als we wat zuidelijker gaan en het wat kouder wordt dat ook wij een beetje het kerstgevoel zullen krijgen.

Veel liefs en een dikke kus van ons!

Niels en Wieke

Maresias en Foz do Iguacu

Hallo!

Daar zijn we alweer! We hebben een aantal geweldige dagen achter de rug en willen deze graag met jullie delen, dus vandaar alweer een nieuw verslag.

24-11-2014

Het is vandaag best bewolkt en aangezien er in het dorpje waar we zitten weinig te beleven is behalve een aantal mooie stranden besluiten we in de ochtend om een surfles te nemen. De golven zijn hier behoorlijk hoog en redelijk heftig voor beginners, maar we wagen ons er toch maar aan. Na een korte uitleg op het strand gaan we al snel het water in en de instructeurs duwen ons op de golven, zodat we niet zelf hoeven te peddelen. Al meteen kunnen we op het bord staan en bij elke golf die we pakken gaat het beter en staan we steviger op ons bord, waardoor we helemaal naar het strand kunnen surfen. Een hele gave ervaring en dit smaakt zeker naar meer. Aangezien de instructeurs geen woord Engels kunnen besluiten we echter onze volgende surflessen, waarbij we hopelijk zelfstandig een golf kunnen gaan pakken uit te stellen tot Nieuw-Zeeland.

In de middag gaan we het dorpje in en doen we het rustig aan, want zo’n surfles is toch best vermoeiend. We gaan nog even op het strand zitten, want ondanks de bewolking is de temperatuur heerlijk en hier zien we hoe de meer ervaren surfers de golven pakken.

In de avond koken we een lekker maaltje voor onszelf en genieten van de avond bij het hostel.

25-11-2014

Omdat er in Maresias niet zoveel te beleven is besluiten we in de ochtend de bus te pakken naar Sao Sebastiao, om vanuit daar met de ferry naar het eiland Ilhabela te gaan. Eenmaal in Sao Sebastiao moeten we eerst pinnen en voordat we een automaat hebben gevonden die onze Nederlandse pas accepteert zijn we alweer een uur verder. Daarna gaan we nog even op zoek naar een nieuwe zwembroek voor Niels, want we dragen onze zwemkleding bijna dagelijks. Na een tijdje hebben we twee hele mooie zwembroeken voor een mooie prijs kunnen vinden en ondertussen hebben we alweer honger gekregen. Eerst dus maar op zoek naar iets te eten. Een echte leuke plek voor lunch vinden we niet, maar wel een gezellig koffiecafé, dus we besluiten dat een drankje met een lekkere brownie onze honger voorlopig ook wel genoeg stilt.

Voordat we eenmaal echt de ferry pakken is het al na de middag, dus veel van het eiland kunnen we niet meer zien. We gaan naar het historisch centrum van het eiland, waar we een gezellige lunchtent vinden, we lopen nog wat rond, bekijken nog wat winkeltjes en dan moeten we alweer terug richting de ferry om voor het donker terug te zijn.

26-11-2014

Vandaag hebben we een lange busreis voor de boeg. Eerst reizen we 4 uur van Maresias naar Sao Paulo. Daar hebben we een pauze van 2 uur, waarna we de nacht bus pakken van 15 uur richting Foz do Iguazu. Braziliaanse bussen zijn over het algemeen erg comfortabel, maar wij hebben helaas de pech dat onze nachtbus niet al te best is, dus dat betekent weinig tot geen slaap.

27-11-2014

Na een vermoeiende busrit komen we in de ochtend aan in ons hostel. Gelukkig zijn onze kamers al vroeg klaar en kunnen we bijna meteen in onze kamer die er super goed uit ziet. We pakken even een powernap van een uurtje, om daarna één van de dingen op onze bucket list af te kunnen strepen; de Iguacu watervallen! Dit zijn één van de grootste watervallen van de wereld, welke op de grens van Brazilië en Argentinië liggen, vlakbij het drielandenpunt met Paraguay. De waterval is niet zozeer indrukwekkend door de hoogte, maar vooral door de omvang.

Vandaag bezoeken we de Braziliaanse kant, wat bekend staat om het mooie en uitgestrekte uitzicht over deze watervallen. Eenmaal aangekomen bij het nationaal park blijkt dat het hier niet alleen om de watervallen gaat, maar dat het park ook een heel mooi subtropisch regenwoud heeft, waar we eerst een tour door maken, voordat we naar de watervallen gaan. De tour begint met een fietstocht van 9km richting een rivier, waarbij we heel veel mooie natuur en vlinders zien. Eenmaal bij de rivier aangekomen pakken we de boot en varen een we stuk de rivier op. Ineens maakt de bestuurder een scherpe bocht terug richting de kant waar we vandaan komen en stop vlakbij de waterkant. Daar zien we een kaaiman (kleine krokodil) rustig op een boomstam in het water zitten. Het was echt gaaf om dit beest te zien! Na een aantal foto’s vindt hij het wel mooi geweest en verdwijnt hij weer rustig het water in. Na weer een stuk varen stappen we over op een kajak om het laatste stuk van de rivier mee af te leggen. Heerlijk zo rustig peddelen op het water, in het zonnetje, met prachtige natuur om je heen.

De tour was leuk geweest, maar nu is het tijd voor het echte werk… de watervallen! Het is eigenlijk niet te beschrijven wat we hebben gezien en gevoeld vandaag en zelfs de foto’s en filmpjes zeggen niet genoeg, maar toch gaan we het proberen… Eenmaal bij het wandelpad aangekomen, welke ons naar de watervallen zal leiden, horen we het water al in de verte vallen. Bij het horen van dit geluid is er niets meer te merken van de weinig uren slaap en barsten we allebei van de energie. Met een stevig tempo lopen we richting het geluid en dan ineens zien we ze daar op een afstand. We zijn allebei compleet onder de indruk en hebben echt een euforisch gevoel. We lopen het pad verder af en komen steeds wat dichter bij de watervallen en krijgen elke keer een nieuwe invalshoek op al het vallende water. Als we bij de grootste waterval aankomen lopen we een pad op, welke voor de waterval door loopt. Hier worden we echt zeiknat van al het op spetterende water, maar wat een geweldig gave ervaring is het om hier te mogen staan tussen al dit water geweld. Het water wat als een nevel over ons heen komt, het geluid van het vallende water en het uitzicht op de waterval met een prachtige regenboog er omheen is de mooiste ervaring die we ooit hebben gehad! Vandaag is een dag die we nooit meer zullen vergeten en we voelen ons compleet gelukkig dat we dit mee hebben mogen maken.

28-11-2014

Na de geweldige dag van gisteren, mogen we vandaag opnieuw naar de watervallen. Dit keer gaan we naar de Argentijnse kant, waarbij we ook naar het drielandenpunt gaan. Er moet gezegd worden dat dit drielandenpunt iets indrukwekkender is dan degene in Vaals, maar het is eigenlijk gewoon een rivier met een tweesprong, welke de landen Paraguay, Argentinië en Brazilië van elkaar scheidt. Leuk om gezien te hebben, maar na 10 minuten vinden we het wel mooi geweest en gaan we door naar het nationaal park in Argentinië. Dit park is een stuk kleiner dan degene in Brazilië, omdat het hier puur om de watervallen draait en niet om het regenwoud er omheen. Er zijn hier namelijk wel veel meer watervallen dan in Brazilië, de verhouding is 80% tegen 20%.

We maken een flinke wandeltocht langs verschillende, grote watervallen, welke stuk voor stuk geweldig mooi zijn. Het mooie aan de Argentijnse kant is dat je veel dichter bij de watervallen komt en echt langs de watervallen af kunt lopen, terwijl je aan de Braziliaanse kant dan weer meer een geweldig uitzicht hebt op de complete watervallen. Naast de watervallen zien we ook weer verschillende dieren, zoals grote hagedissen en een soort wasberen. Na een tijdje te hebben gelopen komen we aan bij het hoogtepunt van deze dag. We gaan met de boot naar de watervallen, waardoor je ze echt van heel dichtbij kunt zien, maar vooral kunt voelen. We gaan met de boot zelfs onder de watervallen varen, waardoor we echt compleet doorweekt raken, maar dat is het meer dan waard. Wat een geweldige ervaring is dit!

Na de boottocht gaan we even lunchen, om daarna nog de route te lopen, waarbij je de watervallen van bovenaf kunt bekijken. Ook vanaf hier heb je een prachtig uitzicht en kun je goed zien met hoeveel kracht dat water naar beneden keldert.

’s Avonds gaan we met drie Duitsers en een Franse uit het hostel uit eten bij een Churrasco restaurant. Dit is een typisch Braziliaans bbq-restaurant, waarbij ze grote stukken vlees aan een spies rijgen, om deze zo boven het vuur te bereiden. Ze komen dan met de verschillende stukken vlees, nog aan de spies, naar je tafel en dan kun je aangeven of je daar wat van wilt. Ze snijden het dan ter plekke af en leggen het op je bord en we kunnen je vertellen, dat smaakt prima! Er is ook een mogelijkheid om wat salade, aardappelgerechten, pasta en andere dingen te eten, maar op wat blaadjes sla na hebben wij eigenlijk alleen maar vlees gegeten :D. 's Avonds drinken we nog gezellig wat met z'n allen bij het hostel op onze laatste avond in Brazilië.

Na deze geweldige afsluiter in Foz do Iguacu is ons avontuur in Brazilië alweer ten einde gekomen. We hebben echt een fantastisch tijd gehad in dit mooie land met haar prachtige natuur, mooie steden en interessante cultuur. Ondanks dat we het jammer vinden om Brazilië achter ons te moeten laten hebben we ook ontzettend veel zin in het volgende hoofdstuk van onze reis: Argentinië! We zijn benieuwd wat dit land ons allemaal te bieden heeft, maar daar zullen we snel genoeg achter komen.

Veel liefs!

Niels en Wieke

Buzios, Ilha Grande en Paraty

Hallo allemaal!

Na ruim een week is hier weer een nieuw verslag van onze avonturen van de afgelopen dagen. Zoals jullie ondertussen wel van ons gewend zijn is het weer een lang verhaal geworden, dus genoeg leesvoer.

14-11-2014

Vandaag vertrekken we in de ochtend met de bus naar Buzios, waar we in de middag aankomen. Zodra we gesetteld zijn in ons hostel pakken we een minibusje richting het dorp, wat hier een beetje hetzelfde werkt als in Kaapstad, alleen iets minder hectisch. Een soort van bekend terrein voor Wieke dus. Halverwege richting het centrum stappen we uit en gaan we zelf een beetje op onderzoek uit door het dorpje en lopen richting het centrum. Dit is stiekem nog best ver lopen, maar halverwege trakteren we onszelf op een flinke hamburger. Het centrum van Buzios is erg gezellig, veel leuke winkeltjes, barretjes en restaurantjes en dit alles aan zee met een mooie boulevard en haventje met kleine bootjes. Het lukt ons hier zelfs om toch een nieuwe bikini te scoren voor Wieke! ’s Avonds gaan we op tijd naar bed, want zo’n reisdag blijft toch altijd best vermoeiend.

15-11-2014

In de ochtend komt Jessica aan in Buzios, een meisje wat we op de tour in Chapada Diamantina hebben leren kennen en hier in de buurt woont en ons graag rond wilt leiden. Helaas werkt het weer niet mee en het is heel de dag flink bewolkt met veel regen. Toch laat ze ons een aantal mooie stranden zien, welke met een zonnetje erbij een stuk mooier zouden zijn. We lopen ook nog richting het centrum en zien daar een aantal vissers hun vangst van de dag in kratten doen. We hebben in de ochtend al bedacht om vanavond gebruik te gaan maken van de barbecue in het hostel, dus Jessica en ik kijken elkaar aan en denken hetzelfde. Wellicht zou zo’n lekker visje op de barbecue tot de mogelijkheid behoren…? Dus wij gaan naar de vissers toe en vragen het en hij wil ons drie grote verse tonijnen verkopen voor 10 Reaal, dat is iets meer dan 3 euro (!!), geen geld! Hij maakt de vissen ook nog schoon voor ons en ondertussen zien wij een zeeschildpad omhoog komen uit de zee, wat ook geweldig is om te zien!

Nadat we de vis teruggebracht hebben bij het hostel rijden we nog verder naar een aantal mooie plekjes van Buzios, maar dankzij het slechte weer besluiten we al snel om maar vast naar de supermarkt te rijden om de rest van ons avondmaal bij elkaar te sprokkelen. Daarna kan het bereiden van de vissen beginnen, wat door Wieke en Jessica samen gedaan wordt. Ze weten beide ongeveer hoe het werkt, dus fabriceren iets in elkaar wat hen wel lekker lijkt en wikkelen het in aluminiumfolie. Daarna wordt er door Wieke vuur gemaakt en dankzij de vele lessen van Piet lukt dit erg goed en kan de vis op het vuur. Na 40 minuten geduldig wachten is de maaltijd klaar en kan er gegeten worden. 3 vissen voor 3 personen is wat veel van het goede en aangezien alle andere mensen van het hostel ondertussen ook nieuwsgierig zijn geworden naar alle uitgebreide kookkunsten proeft iedereen wat van onze vis en de mening is unaniem… Heerlijk!! Daarna leert Wieke ook nog hoe ze zelf een echte Braziliaanse Caipirinha maakt en wordt er door een Argentijnse gast van het hostel gitaar gespeeld bij het zwembad. Na een dag wat toch een beetje in het water is gevallen door het weer is dit een heerlijke avond!

16-11-2014

We worden wakker en de zon schijnt, gelukkig! Vandaag gaan we dan toch de beloofde stranden zien en neemt Jessica ons mee naar een plaatsje een klein half uurtje van Buzios vandaan. De stranden zijn inderdaad erg mooi nu de zon schijnt en we gaan naar verschillende strandjes, zwemmen overal eventjes en laten ons drogen in de zon en gaan dan weer verder. Na de lunch gaan we terug naar Buzios en settelen ons daar ook nog op een strand om de rest van de middag te blijven. Na deze relaxte dag met veel strand gaan we nog gezamenlijk dineren en nemen dan afscheid. Wij gaan op tijd naar bed, omdat we morgenvroeg weer een lange reisdag hebben richting Ilha Grande.

17-11-2014

In de ochtend pakken we de bus richting Rio de Janeiro om daar over te stappen op de bus richting Ilha Grande. Helaas hebben we een flinke file doordat er een ongeluk gebeurt is en missen we onze aansluiting. Daardoor moeten we een latere bus pakken en zitten we 3 uur te wachten op het busstation. Gelukkig weten we ons voortaan prima te vermaken, omdat reizen altijd samen gaat met regelmatig een aantal uur wachten. Uiteindelijk pakken we de bus en daarna de boot naar het eiland Ilha Grande, waar we tegen de avond aankomen en wat er erg gezellig uitziet. Ons hostel ziet er ook erg goed uit en we komen hier twee Belgen tegen die we eerder ook al gezien hebben in ons hostel in Rio. We besluiten samen met hun een tour te boeken voor morgen en kletsen in de avond gezellig wat met hun onder het genot van een hapje en drankje.

18-11-2014

Vandaag staat de tour op de planning, waarbij we naar verschillende eilandjes en stranden gaan om te snorkelen en van de zon te genieten. Samen met het Belgisch stel lopen we richting het strand waar we opgehaald worden door een motorbootje om naar onze eerste bestemming te gaan. Dit is een super klein eilandje, waar je niet eens aan land kunt, maar waar wij het water in springen om tussen een aantal rotsen te gaan snorkelen. Het mooie is dat onze tourguide ons naar plekken neemt welke niet heel toeristisch zijn, maar zeker de moeite waard. Hier is dan ook niemand te bekennen, maar we zien al meteen een hoop verschillende vissen en prachtig koraal en onze eerste snorkelervaring is erg succesvol. Even later zwemmen we terug naar de boot om verder te varen naar onze volgende bestemming, genaamd blue lagoon, wat wel meer toeristisch is. Echter blijven de meeste mensen op een bepaald punt hangen tijdens het snorkelen, terwijl wij ervoor kiezen om helemaal rondom het eilandje te zwemmen, waar we veel meer kunnen zien en het weer lekker rustig is. Zodra we de hoek om zijn, van alle andere mensen vandaan, zien we al direct een zeeschildpad zwemmen!! We zwemmen er snel achteraan en hebben zo een heel stuk samen met dit mooie wezen meegezwommen en hem heel goed kunnen bewonderen. Dit was echt heel gaaf en naast dit prachtdier zien we ook hier weer veel vissen, mooi koraal, een aantal zeesterren en een vis met een soort vleugels, welke ook erg mooi was om te zien zwemmen. Na dit flinke stuk zwemmen gaan we terug naar de boot om even later aan te meren bij een prachtig strandje, waar we van onze welverdiende rust kunnen genieten in het zonnetje. Onze gids heeft voor allerlei lekkere snacks gezorgd en we worden echt goed verwend. Als je uitzicht hebt over een prachtig wit strand, helderblauw water en dit alles omgeven met veel groen en je ondertussen een stuk verse meloen in je handen gestopt krijgt voel je je toch echt hemels!

Na deze heerlijke pauze lopen we via een stukje regenwoud door naar een ander strand waar we opgepikt worden door de boot om verder te gaan naar de laatste snorkelplek. Hier gaan we op zoek naar zeepaardjes. We zien hier weer van alles moois onderwater, maar helaas hebben we geen zeepaardje kunnen spotten. Onze kapitein moest ondertussen voor een noodgeval even terug naar het land, waardoor wij gestrand waren en moesten wachten tot hij terug kwam. Er zijn ergere plekken om achter gelaten te worden en we vermaken ons prima met een frisbee, hebben nog genoeg te eten en te drinken en de zon schijnt nog steeds, dus niets te klagen… Na een tijdje komt de boot ons weer oppikken en gaan we terug naar het dorp op het eiland. We nemen een koude douche (niet geheel vrijwillig, want het warme water was op) en smeren ons in met after-sun, want we zijn ondanks de factor 30 flink verbrand. Daarna eten we wat en gaan we vroeg naar bed.

19-11-2014

Vandaag gaan we weer op pad met de Belgen, maar dit keer zonder gids. We gaan een trektocht maken naar verschillende strandjes met als einddoel het beroemdste strand van Ilha Grande, genaamd Lopes Mendez. De tocht zelf is al geweldig en brengt ons door mooie delen van het regenwoud hier op het eiland en we moeten soms behoorlijk stijl omhoog klimmen via de rotsen of flink naar beneden klauteren, wat het extra leuk, maar ook zwaar maakt. Aangezien we veel water en eten meegenomen hebben in onze rugzak, omdat er onderweg weinig te krijgen is, beginnen we onze verbrande ruggen na een tijdje ook wel te voelen. Na 3 uur wandelen, met gelukkig elk uur een mooie plek om te pauzeren op de mooie strandjes, komen we aan op onze eindbestemming Lopes Mendez en dat maakt de lange en soms zware tocht het helemaal waard! Het is een prachtig, hagelwit, uitgestrekt strand met helderblauw water met nauwelijks andere mensen. We hebben echt nog nooit zo’n mooi strand gezien en voelen ons super gelukkig om hier te mogen zijn. Gelukkig hebben we nog wat blikjes bier in onze tas, die verassend koud zijn gebleven en dit lijkt ons wel een geschikte plek om hier eens lekker van te genieten, wat is het leven toch mooi!!

Gelukkig hoeven we niet helemaal terug te lopen, maar kunnen we met de boot terug. Na een ruige boottocht van bijna een uur zijn we blij om terug aan land te zijn en ook vandaag verheugen we ons weer op een heerlijke douche, welke dit keer warm is, luxe!

20-11-2014

Vandaag gaan we in de middag het prachtige eiland Ilha Grande alweer verlaten, maar niet voordat we nog even heerlijk van de zon en een lekkere lunch aan het strand hebben genoten. Nadat we met de boot aan het vaste land zijn gekomen gaan we op zoek naar een bus die ons naar de volgende bestemming kan brengen. Tijdens onze zoektocht vraagt een man die bij ons op de boot of we naar Paraty moeten, want hij komt daarlangs op zijn weg naar huis en vraagt of we mee willen rijden. Laat dit nou net onze bestemming zijn, dus meerijden willen we wel! Deze rit spaart ons geld en tijd, maar is daarnaast erg gezellig, want deze eigenaar van een hostel in Ilha Grande vertelt honderduit over zijn land, zijn woonplaats, zijn familie en zijn werk op het eiland. Vroeg in de avond zet hij ons netjes af op het busstation in Paraty en hier worden we opgehaald met een krakkemikkig autootje door iemand van ons hostel.

De eerste indruk van ons hostel is goed, er zit een gezellig restaurantje bij waar livemuziek gespeeld wordt en er is ook een zwembad. Eenmaal in onze kamer aangekomen moeten we onze indruk iets bijstellen, want deze ziet er niet al te netjes uit en het bed inclusief matras is totaal versleten, daarnaast is het mega gehorig en hoor je alles wat er buiten, op de bovenverdieping en de kamer naast ons gezegd wordt. Een blik op de badkamer maakt het allemaal niet beter, want dit is ronduit smerig! Maar helaas, het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen en hier zullen we het toch echt de komende 3 nachten mee moeten doen.

21-11-2014

Ondanks een niet al te beste nacht gaan we met veel zin vandaag onze eerste dag in Paraty tegemoet. We worden opgehaald met een busje om naar een waterval te gaan, waar je ook kunt zwemmen. Het is hier erg druk, omdat het niet alleen weekend is, maar veel mensen een lang weekend weg hebben geboekt, omdat het eergister een nationale feestdag was. Gelukkig is de waterval groot genoeg en is er genoeg ruimte voor iedereen om te zwemmen en van de rotsen te glijden. Een aantal jonge gasten voeren een hele show op en laten even zien hoe glad de rotsen zijn en surfen hier op blote voeten overheen, doen verschillende sprongen en trucs om vervolgens met flinke snelheid het water in te glijden. Wij spelen wat meer op safe en glijden gewoon op onze kont van de rotsen af, wat al hard genoeg gaat. Na al dat zwemmen en glijden hebben we honger gekregen en gelukkig wordt er in het restaurantje bij de waterval een uitgebreide lunch geserveerd.

Na de lunch gaan we verder naar een Cachaca brouwerij. Cachaca is de sterke drank die gebruikt wordt om dé cocktail van Brazilië te maken, Caipirinha. De geur in de brouwerij is soms wat overweldigend en aangezien de gids alleen Portugees spreekt kunnen we jullie nog steeds niet precies vertellen hoe dit drankje nu wordt gemaakt, maar we hebben er in ieder geval voldoende van kunnen proeven. Sommige varianten iets smakelijker dan de andere. In ieder geval is de pure Cachaca nogal sterk van smaak en blijft lekker lang in de keel branden, dus wij houden het toch maar op de cocktailvorm met genoeg suiker, ijs en limoen.

Na dit uitstapje gaan we weer terug de bus in om naar nog een andere waterval te gaan, waar wij besluiten om niet te gaan zwemmen tussen alle andere mensen, maar op eigen houtje op ontdekkingstocht te gaan. We beklimmen de waterval en lopen over de rotsen een stukje de rivier af, waar de natuur erg mooi is en er een stuk minder andere mensen zijn.

Op de terugweg komen we nog langs een delicatessenwinkeltje waar ze verschillende soorten kaas verkopen en zelfs stroopwafels hebben. De stroopwafels zijn hier echter belachelijk duur, de we weerstaan de verleiding en gaan toch maar voor de lokale kazen, die ook erg goed smaken ’s avonds bij het hostel met een toastje en een drankje.

22-11-2014

We besluiten in de ochtend om richting het historisch centrum te lopen waar Paraty om bekend staat. De witte huisjes met allerlei gekleurde kozijnen en deuren steken erg mooi af tegen de felle zon, al maakt deze het wel super heet om zo’n stuk te wandelen. Na een tijdje besluiten we dus maar te vluchten naar het ‘gewone’ centrum, waar wat meer winkeltjes en restaurantjes met airco zijn.

Echt ontkomen aan de hitte lukt niet goed en we lopen terug naar het hostel om wat aan het zwembad te relaxen. Goed en wel geïnstalleerd aan het zwembad komt de bewolking opzetten en nog geen uur later begint het heel hard te regenen en onweren… Daar gaat ons middagje aan het zwembad.

Na een tijdje wordt het weer wat droog en steken we de straat over naar een gezellig barretje op het strand waar we gelukkig net onder de luifel zitten als het weer wat begint te regenen. De eigenaar van deze tent blijkt jarig en we krijgen een heerlijk stuk taart en zingen natuurlijk gezellig mee voor de jarige. ’s Avonds blijft het weer onstuimig en dat is perfect weer om een potje te kaarten bij het hostel, wat uiteindelijk ook erg gezellig is.

23-11-2014

Vandaag vertrekken we met de bus naar Sao Sebastiao, welke er 3 uur over zou moeten doen, maar dankzij het drukke weekend staat er een mega file en doen we er maar liefst 8 uur (!!) over. Eenmaal aangekomen in Sao Sebastiao moeten we nog op zoek naar een bus die ons naar de eindbestemming voor vandaag brengt, Maresias. Uiteindelijk komen we hier om 10 uur ´s avonds aan en hebben we de hele dag alleen maar in de bus gezeten, maar zijn we toch redelijk moe en blij als we in bed liggen.

Zoals jullie kunnen lezen gaat alles super goed met ons en wij hopen dat het in Nederland ook allemaal goed gaat en dat jullie allemaal lief zijn geweest en wat leuks krijgen in jullie schoen. Sinterklaas zal ons dit jaar waarschijnlijk wel overslaan, maar dat vinden wij niet erg, want wij hebben alles wat ons hartje begeert.

Heel veel liefs van ons!

Niels & Wieke