Hallo, daar zijn we weer!

Het heeft even geduurd en we lopen gigantisch achter met onze verhalen en foto's, maar dat komt omdat we het zo goed naar ons zin hebben en het veel te druk hebben met leuke dingen doen, dus dat is een goed teken!

8-12-2014

Het is tijd voor onze eerste kennismaking met Patagonië en aangezien het alweer een week geleden is voor deze Hollanders dat we gefietst hebbenlijkt dat ons een mooie manier om het gebied hier te gaan verkennen. Dat betekent wel dat ons een tocht van 37km staat te wachten. Al snel komen we er achter dat we op onze route een aantal keer flink moeten klimmen en dat hakt er wel in bij ons ongetrainde fietsers. Maar de verzuring in de bovenbenen is het meer dan waard als we bij verschillende uitkijkpunten kunnen genieten van het mooie uitzicht met prachtige landschappen. We komen in het begin van de tocht een paar keer twee Brabantse stelletjes tegen die schijnbaar ongeveer hetzelfde tempo als ons aanhouden en snel raken we aan de praat en fietsen we uiteindelijk gezamenlijk de tocht. Erg gezellig om samen met hun van het mooie landschap te genieten en over de omgeving en onze reizen te kunnen kletsen, maar vooral gewoon heerlijk slap Brabants ouwehoeren.

Na het fietsen vinden we dat we nog niet voldoende beenspieren hebben getraind vandaag en zijn we zo gek om ook nog eens een berg op te hiken, terwijl er ook gewoon een kabelbaan is… Gelukkig zijn we na 45 minuten al boven en daar staat ons het mooiste uitzicht van Bariloche te wachten. Dit uitkijkpunt staat zelfs in de top 10 van mooiste uitzichten ter wereld en wij begrijpen wel waarom.

Het idee is om hier op de berg in het restaurant onder het genot van een lekkere maaltijd en een koud pilsje te wachten op de zonsondergang, maar eenmaal boven komen we er achter dat het restaurant net dicht is. We besluiten toch maar te wachten op de zonsondergang, want we hebben nog wel wat proviand op zak. Na 45 minuten op die berg zijn we al totaal verkleumd van de kou, want het waait hier flink. Aangezien we nog minstens een uur moeten wachten tot de zon daadwerkelijk onder gaat besluiten we het maar op te geven en naar beneden te lopen, want we willen niet compleet bevriezen en zijn echt toe aan een lekkere biefstuk en koud biertje om deze mooie en gezellige dag mee af te sluiten.

9-12

Nadat we gisteren Bariloche over land hebben verkend gaan we vandaag door middel van een tour per boot op ontdekkingstocht. Eenmaal op de boot vol met bejaarden worden we al een beetje sceptisch over deze gekozen tour van vandaag. We varen eerst naar een eiland met Arrayanes bomen. Dit zijn een beetje oranje achtige bomen wat nogal bijzonder moet zijn, maar wij zijn eerlijk gezegd niet heel erg onder de indruk. Nadat we voor de vorm toch maar door dit bos zijn gewandeld en hier en daar een foto hebben genomen gaan we terug de boot op. Vanuit de boot hebben we wel een mooi uitzicht en het weer is prachtig, dus we mogen echt niet klagen. Het volgende eiland wat we bezoeken heeft drie verschillende routes om te bewandelen. Wij besluiten degene te doen die de meeste bejaarden niet doen, namelijk de wat zwaardere tocht de berg op. Gelukkig is de hike niet echt zwaar, want na gisteren voelen we onze bovenbenen nog wel, maar het uitzicht is wel heel erg mooi. Aangezien we redelijk snel weer terug zijn kunnen we een tweede tocht richting het strand ook nog wel doen voordat de boot weer vertrekt. Net voordat we bij het strand aankomen ontdekken we een klein piertje richting het water waar we oplopen. Vanuit hier kunnen we het strand zien, maar ook lekker over het water kijken en de bergen zien liggen met hier en daar wat besneeuwde bergtoppen. Maar we genieten vooral even lekker van de rust hier. Die oudjes kunnen zo luidruchtig zijn… pfff. :D

Als we terug komen gaan we met Nick en Nadine (één van de stelletjes die we gisteren hebben leren kennen) nog een drankje doen in het biercafé van Bariloche en gaan we uiteindelijk iets te laat naar bed. De volgende dag gaat de wekker namelijk alweer best vroeg om de bus richting het vliegveld te pakken. Gelukkig moet het ander stel dezelfde bus hebben. Gedeelde smart is halve smart.

10-12

Omdat de lijnbus maar eens in de twee uur gaat zijn we in de ochtend ruim op tijd op het vliegveld voor onze vlucht richting El Calafate. Het is maar een klein vliegveld en het is er zelfs nog bijna helemaal leeg, maar gelukkig hebben we tijdens het wachten gezelschap van Nick en Nadine. Na een tijdje gaat Wieke even naar de borden met vertrektijden kijken en zegt voor de grap dat ze gaat checken of de vlucht nog niet geannuleerd is. Tot haar verbazing is dit wel het geval! De vorige keer gingen er voldoende vluchten en hoefden we maar drie uur te wachten, maar vanaf dit kleine vliegveld gaat er maar één vlucht per dag naar El Calafate. Dat is dus flink balen!

Bij de desk blijkt dat we eventueel wel een vlucht kunnen pakken naar Buenos Aires en dan vanuit daar een vlucht pakken naar El Calafate, mits er stoelen beschikbaar zijn. Na een aantal telefoontjes heeft de medewerker van de airline de laatste twee stoelen op deze vlucht voor ons kunnen regelen, waar we echt super blij mee zijn! Dit betekent wel dat we eerst nog twee uur extra in Bariloche moeten wachten op onze vlucht naar Buenos Aires. De wifi is hier erg goed en daarom besluiten we maar even met Mien te facetimen. Terwijl Wieke haar het uitzicht vanaf het vliegveld laat zien bekijkt een oud opaatje wat Wieke aan het doen is en komt hij nieuwsgierig steeds dichterbij staan. Hij kan zijn ogen niet geloven als hij uiteindelijk door heeft dat ze daadwerkelijk met een mevrouw aan het praten is via dat kleine apparaatje in haar hand en vraagt wie die mevrouw is. Als Wieke vertelt dat dit haar moeder is in Nederland kijkt hij helemaal alsof hij water ziet branden. Eenmaal van de schrik bekomen begint hij gezellig in het Spaans met Mien te kletsen en Mien doet gewoon gezellig mee. Super grappig, want ons Spaans is niet echt heel goed, maar toch ontstaat er een soort van een gesprek. Wanneer Wieke weer terug zit aan tafel komt de 86-jarige man met zijn wandelstok weer aangelopen en kletst nog even gezellig met ons vieren over hoe fantastisch hij het vindt wat hij net gezien heeft en geeft ons daarna een doos met chocolaatjes. Waarom weten we nog steeds niet helemaal, maar het was echt super schattig.

Dit was een leuke manier om onze wachttijd voor de eerst vlucht te doden, maar na deze vlucht moeten we nog 7 uur wachten in Buenos Aires om naar El Calafate te kunnen vliegen. Uiteindelijk heeft onze vlucht daar ook nog een uur vertraging en komen we om 3 uur ’s nachts (ipv de geplande 2 uur ’s middags) aan op het vliegveld in El Calafate en liggen we om 4 uur eindelijk in ons bed na een hele lange, slopende dag.

11-12

Na maar 3 uur slaap gaat onze wekker alweer :S. Gelukkig met een goede reden, want we hebben vandaag een tour naar de Perito Moreno Gletsjer. Deze gletsjer staat er om bekend dat er continue stukken ijs afbreken, wat heel gaaf is om te zien, maar vooral om te horen. Gelukkig groeit het ijs aan de andere kant van de gletsjer net zo snel aan als dat het afbreekt, waardoor de gletsjer wel in stand blijft. We varen eerst een stuk met de boot richting de gletsjer en varen langs de zuidkant van de gletsjer af. We denken nu dichtbij de gletsjer te zijn, want het is echt een inmens groot stuk ijs, maar uiteindelijk blijken we nog twee kilometer van de gletsjer af te varen. Dat zou je echt niet zeggen vanaf de boot en de afstand en grootte van de gletsjer is ook moeilijk in te schatten.

Als we terug aan land komen pakken we weer de bus om verder richting de gletsjer te rijden en kunnen we vanaf het land de gletsjer bekijken, vanuit waar we ook daadwerkelijk af en toe en stuk af zien brokkelen. Sommige dagen gebeurt dit elke 5 minuten en zie je ook echt grote stukken afbreken. Wij hebben wat minder geluk, maar zien toch twee keer een stuk afbreken. Deze stukken lijken niet zo heel groot, maar zijn waarschijnlijk toch zeker een paar meter groot. Het stuk gletsjer dat wij kunnen zien is maar liefst 60 meter hoog, 5 kilometer breed en 14 kilometer lang. Als er dus voor ons gevoel een ‘stukje’ ijs afbreekt mag je nog steeds erg blij zijn dat deze niet op je hoofd valt…

12-12

Gelukkig kunnen we vandaag lekker uitslapen en hebben we heel de dag niets op de planning staan, waar we dankbaar gebruik van maken. Pas vroeg in de avond pakken we de bus richting El Chalten, waarbij we door de semi-woestijn rijden, waar achter dit dorre landschap een helderblauw meer ligt, daarachter glooiende heuvels, welke overgaan in rotsachtige bergen met hier en daar besneeuwde toppen, waarachter de zon langzaam onder gaat. Zodra de zon helemaal onder is kleuren de wolken steeds verschillende kleuren en zodra we aankomen bij ons hostel zien we de bekende berg Fitz Roy al liggen onder een oranje-roze hemel.

13-12

Al vroeg beginnen we onze wandeltocht in de richting van de berg Fitz Roy. We lopen vandaag in totaal 21km, waarbij we 800 meter klimmen en op een hoogte van 1200 meter komen. We hebben ontzettend veel geluk met het weer, want in El Chalten is het eigenlijk altijd bewolkt en regent of sneeuwt het meestal en zorgt een harde wind ervoor dat het erg koud kan zijn. Vandaag hebben we echter een strak blauwe lucht, doet de zon flink zijn best en is het daardoor 23 graden, heerlijk! De tocht leidt ons door de semi-woestijn, door de bossen, langs meren en de laatste kilometer gaat het pad stijl omhoog over de rotsen. Dit is een flinke klim en echt een heel pittig stuk, waarbij we ons meerdere malen afvragen wat er in hemelsnaam achter die berg kan zijn wat deze lijdensweg de moeite waard maakt. Na een uur stijl klimmen krijgen we eindelijk het antwoord en ja hoor, het uitzicht is zeker de moeite waard! We komen uit bij een prachtig meer onderaan de gletsjer met daarachter een geweldig mooi en helder uitzicht op de pieken van Fits Roy. We gaan hier op een rots zitten om even uit te rusten en onze welverdiende lunch te eten.

Na de lunch lopen we nog een kleine heuvel verder omhoog en ook daarachter bevindt zich nog een helderblauw meer onder een hangende gletsjer. Net wanneer wij boven op de berg staat breekt er een groot stuk ijs van deze gletsjer af en valt met een groot geweld in dit meer. Echt super gaaf om te zien en te horen en met heel veel geluk hebben we het zelfs op camera gekregen.

Na deze mooie beloning voor ons harde werk moeten we ook de tocht weer helemaal terug lopen. Na uiteindelijk 9 uur lopen komen we terug in het dorp en zijn we blij als we lekker op het terras zitten om de dag nog eens door te nemen onder het genot van een biertje en een lekkere maaltijd.

14-12

Na de zware tocht van gisteren gaan we vandaag opnieuw iets actiefs doen, maar wel met iets minder kilometers gelukkig. We rijden eerst een stuk met de bus om uiteindelijk de boot te pakken naar de Viedma Gletsjer. Deze gletsjer is 3x groter dan de Perito Moreno en vandaag gaan we over deze gletsjer lopen. Ook vandaag hebben we weer super veel geluk, want het zonnetje schijnt weer lekker en de lucht is helder, waardoor we ver over de gletsjer heen kunnen kijken.

Met de speciale spikes onder onze schoenen bevestigd lopen we over het ijs heen, wat echt mega gaaf is om te doen! Je ziet verschillende vormen in de gletsjers, kleine riviertjes en meertjes die door de gletsjer heen lopen door het smelten van het ijs en soms kun je door een gat in de gletsjer heel ver naar beneden kijken. Het uitzicht is fenomenaal en als we een heel stuk op de gletsjer staan haalt één van de gidsen een aantal bekers uit zijn zak, begint in het ijs te hakken en geeft ons allemaal een bekertje vers gletsjerijs. Als klap op de vuurpijl haalt hij een fles Tia Maria uit zijn rugzak en proosten we allemaal op deze geweldig mooie dag! Zelfs voor de gidsen is het uitzonderlijk hoe mooi het uitzicht vandaag is door dit mooie weer. Op de weg terug mogen we ook nog even een ijsgrot onder de gletsjer in lopen, wat heel mooi blauw kleurt doordat de zon door het ijs schijnt. Deze dag was echt een geweldig gave ervaring!

15-12

Vandaag gaan we weer terug naar El Calafate waar we nog een rustig dagje hebben, voordat we morgen naar Puerto Natales vertrekken. We lopen richting een meer waar flamingo’s zitten, maar ook nog heel veel meer verschillende vogels. Dit is helemaal Niels zijn ding, want zoals het een echte Meeuwis betaamt is hij behoorlijk gefascineerd door vogels. Niels ‘vogelspotter’ Meeuwis spot dan ook de ene na de andere vogel , maar ook Wieke heeft al veel bijgeleerd na 2 jaar bij de familie Meeuwis. Verder doen we vandaag niet zoveel en dat is ook wel weer lekker.

16-12

Al om 5 uur in de ochtend gaat de wekker, want een half uur later worden we opgehaald met de bus om naar Puerto Natales te gaan. Dit betekent dat we vandaag Argentinië alweer achter ons laten om het Chileense deel van Patagonië te ontdekken. Puerto Natales is de uitvalbasis voor iedereen die van en naar Torres del Paine gaat. Dit is een nationaal park waar je één of meerdere dagen kunt hiken door de bergen om zo te genieten van de geweldige natuur en fantastische uitzichten. Wij zullen hier 4 dagen gaan trekken en kamperen en hebben nog geen idee wat ons te wachten staat. We weten wel dat er, naast de refugio’s bij de campings (een soort hostels) weinig mogelijkheden zijn om eten en drinken te krijgen en dat ditdaar extreem duur is, dus daarom slaan we flink wat proviand in bij de supermarkt. Verder bereiden we ons vandaag fysiek en mentaal voor op dit avontuur.

Binnenkort zullen we ons verslag online zetten waarin we vertellen wat het avontuur in Torres del Paine ons heeft gebracht, dus daar moeten jullie nog even op wachten. Maar ik denk dat jullie voorlopig wel weer genoeg leesvoer hebben. Daarnaast staan de foto's van Buenos Aires en Mar del Plata ondertussen ook online, net als de foto's die bij dit verslag horen.

Groetjes van ons!

Xx Niels en Wieke