Jeuj!! Het is tijd voor deel 2 van ons Nieuw-Zeeland avontuur. Er staan ook alweer een paar nieuwe foto-albums klaar voor jullie, maar nog niet alles hebben we kunnen uploaden, dus de rest volgt nog. Veel lees- en kijkplezier!

11-1

Vroeg in de ochtend gaan we naar het informatiepunt en na wat meer te weten te zijn gekomen over de omgeving besluiten we dit met onze camper te gaan verkennen. We rijden de Queen Charlotte Drive af, wat een mooie route is richting de Queen Charlotte Sound. Een flinke kronkelweg door de bergen en langs het water levert weer hele mooie plaatjes op en lekker op ons gemak rijden we hier door de omgeving en stoppen af en toe om rustig van het uitzicht te genieten of even te picknicken aan het strand. We komen ook nog bij een uitzichtpunt waar een klein paadje naar beneden gaat. Nieuwsgierig als we zijn gaan we hier eens op ontdekking uit en komen bij een klein verlaten strandje tegen een opengespleten rots aan waar je doorheen kunt lopen en bij een ander klein verlaten strandje uit komt. We genieten hier in alle rust van de prachtige natuur en lezen rustig in het zonnetje een boekje, heerlijk!

Als we weer onrustig worden na nog geen uur (strand hangen is niet echt ons ding) stappen we weer in de auto en vervolgen onze prachtige route richting Nelson. Hier vragen we weer wat rond over de omgeving en boeken een tweedaagse tocht in het Abel Tasman Nationaal Park. We pakken onze camper weer en rijden nog een stukje door in die richting, zodat we morgen meteen in de buurt zijn en niet al te vroeg op hoeven te staan.

12-1

Vandaag gaan we in de ochtend met de kayak het Abel Tasman Nationaal Park verkennen en het is echt prachtig weer. Het water is super rustig en het zonnetje schijnt, waardoor het felblauwe water zo helder is dat we vanuit onze kayak tot op de bodem kunnen kijken. We peddelen eerst richting een eiland waar we verschillende zeehonden zien en sommige zwemmen maar een paar meter van ons vandaan. Er zijn ook een paar babyzeehondjes die we wel horen, maar helaas niet kunnen zien, zij zitten nog veilig verscholen tussen de rotsen bij hun moeder.

Langs mooie stranden, lunch staat voor ons klaar op het strand, lekker afkoelen en zwemmen in de zee. Wandeltocht, door de bossen, af en toe uitzicht op het felblauwe water en goudgele stranden, half way pool, ijskoud water ,te koud voor Niels, maar Wieke neemt een duik. Cleopatra pools, niet gezwommen, maar wel mooi om te zien. Aangekomen bij de Aquapackers, onze slaapplaats voor vannacht. Een kleine boot met nog kleinere slaapkamers met teveel mensen. Uiteindelijk op de bank geslapen, omdat we claustrofobisch werden in dat bed.

13-1

In de ochtend een klein stukje gewandeld om daarna nog even lekker verder te slapen op een prachtig wit strand, want op zo’n bankje op een boot slaap je ook niet echt goed. Daarna weer gaan kayakken naar een eiland met nog meer zeehonden, nu ook de baby’s gezien. Vandaag wat bewolkter en ook meer wind, kwam goed uit, want nu konden we over de drie kayaks een zeil spannen en richting de kust zeilen in plaats van peddelen onder het mom liever lui dan moe.

Terug bij het basecamp van de organisatie waar we deze tour mee hebben gedaan pakken we een lekkere douche en rijden we nog even naar het strand waar we de Split Apple Rock kunnen zien. Een grote rots in de zee welke op een (de naam zegt het al) gespleten appel lijkt. Daarna richting een dorpje aan de kust gereden waar we even gezellig op de pier een biertje hebben gedronken en een hapje hebben gegeten om daarna alvast een stuk zuidelijker te rijden.

14-1

Vandaag zetten we onze tocht richting het zuiden voort en komen we na een paar uur rijden uit bij Westport. Hier doen we even wat boodschappen en rijden dan richting het strand om naar een zeehondenkolonie te gaan kijken. We zien een heleboel zeehonden op de rotsen en in het water en ook weer veel baby’s. Ondanks dat we ze gisteren en eergisteren ook al hebben gezien blijft het leuk om die beestjes bezig te zien en vooral de kleintjes zijn super schattig. Na deze pauze rijden we weer een stuk verder langs een prachtige kustweg tot we uitkomen bij de pancake rocks. Dit zijn bijzondere gesteente in de zee die zo uitgesleten zijn door water en wind dat ze lijken op een stapel pannenkoeken. We zijn hier toevallig op het juiste moment aangekomen, want het is hoogtij en dan spuit er af en toe door de kracht van de golven water tussen de rotsen naar boven. We lopen hier een rondje en als we genoeg gezien hebben rijden we verder naar het dorpje Greymount om te overnachten.

15-1

Nadat we gisteren nog een lekker potje hebben gekaart in onze camper en vanmorgen lekker uitgeslapen hebben zijn we weer helemaal fris en fruitig voor een nieuwe dag. We starten onze geliefde camper weer en vertrekken voor een mooie tocht over Arthur’s Pass. Onderweg pikken we een lifter op, een Italiaanse jongen die in een paar maanden Nieuw-Zeeland aan het verkennen is, half werkend, half liftend. De bergroute is super mooi en aan het eind van de route parkeren we onze camper, droppen we onze lifter en besluiten we nog een korte wandelroute richting een waterval te pakken. Op de parkeerplaats zien we eerst nog de Kaui vogel, een groene papegaai met oranje onder zijn vleugels, welke alleen in Nieuw-Zeeland voor komt. Een hele mooie, maar brutale vogel die als je niet oppast je eten afpakt of het rubber van je auto afpikt en zo heel je wagen molesteert.

Eenmaal op de wandelroute aangekomen duurt het niet lang voordat Wieke ineens wegspringt omdat er een muis voor haar voeten weg schiet. Met wat angst, maar een stoer voorkomen loopt ze verder, tot ze een paar meter later een tweede en derde muis tegen komt. Dan heeft ze het echt niet meer en wilt eigenlijk heel graag omdraaien en snel terug rennen. Maar de nieuwsgierigheid naar de hoge en mooie waterval wint het van de angst voor deze kleine beestjes en we besluiten om door te lopen. Uit een vliegtuig springen was best spannend, maar dit is voor Wieke veel enger om te doen. Uiteindelijk komen we minstens 10 muizen tegen op ons pad, maar komen we relatief snel (we lopen ineens een stuk harder dan normaal) bij de waterval uit. Gelukkig kunnen we hier op een houten platvorm staan waar geen muis op komt, dus kunnen we rustig van het geweldige uitzicht genieten. Niels besluit nog even de waterval verder omhoog te klimmen via de rotsen, maar Wieke besluit dat ze wel genoeg spanning en sensatie gehad heeft voor één dag, dus kijkt toe en maakt de foto’s.

Blij om weer veilig terug te zijn bij de muisvrije camper rijden we de Arthur’s Pass weer op en rijden we verder op zoek naar een geschikte slaapplaats. We komen uit bij een gezellig cafeetje in een klein dorpje, waar je met je camper op de parkeerplaats mag overnachten. We drinken eerst een biertje in dit western-achtige barretje en kijken toe hoe de locals een potje biljarten na een dag hard werken in de goudmijnen. Daarna gaan we ons avondmaaltje koken, spelen we nog een potje kaarten en gaan dan weer lekker slapen.

16-1

We worden wakker van de regen die op het dak van onze camper tikt en door dit geluid hebben we zin om nog even langer te blijven liggen. Het is de eerste keer dat het regent sinds we in Nieuw-Zeeland zijn, dus we mogen absoluut niet klagen. Het is wel jammer dat we vandaag hadden gepland om met een helikopter naar de Franz Josef gletsjer te gaan om daar tussen het ijs door te lopen. Dit feest gaat dus niet door, maar we rijden toch richting het gelijknamige dorp en gaan daar maar in een restaurantje een lekker warm drankje drinken en ons reisdagboek verder schrijven, want daar hebben we normaal gesproken veel te weinig tijd en zin voor.

Later op de middag gaan we op zoek naar een camping in Franz Josef, want hopelijk kunnen we morgen alsnog de tour over de gletsjer gaan maken. Hier krijgen we een berichtje van Michelle en Bart dat ze toevallig ook in deze omgeving zitten en vanavond ook in Franz Josef willen overnachten. Twee uur later komen ze op dezelfde camping aan als wij staan en gaan we gezellig onder het genot van een hapje en drankje onze reisverhalen uitwisselen. Gezellig zo’n Hilvarenbeeks onderonsje aan de andere kant van de wereld.

17-1

Als we wakker worden schijnt de zon gelukkig weer en we hebben dan ook super veel zin in onze tour over de gletsjer. We melden ons netjes een half uur van tevoren aan en moeten daarom nog even wachten tot we kunnen vertrekken. Na tien minuten komt er een meisje naar ons toe met de mededeling dat de lucht helemaal dichttrekt en dat de voorspellingen zijn dat het over twee uur weer flink gaat regenen, dus dat alle vluchten weer geannuleerd zijn. Dat is natuurlijk echt super balen en een flinke teleurstelling.

We besluiten niet nog een dag te wachten met het risico dat het morgen weer niet door gaat, want de voorspellingen zien er niet heel veel beter uit. We drinken wel nog even een drankje op het terras, de zon schijnt nu namelijk nog volop, wat het extra frustrerend maakt dat de tour niet door is gegaan… Daarna vertrekken we richting Lake Wanaka, net als Bart en Michelle om daar te gaan barbecueën. Eenmaal in Wanaka aangekomen waait het super hard, dus barbecueën wordt een hele uitdaging. Daarom bakken we het vlees maar lekker knus op het gasstelletje in de camper en zitten we met z’n vieren aan het kleine tafeltje te eten, maar gezellig is het zeker!

Na het eten gaan we het dorp in om naar de bios te gaan, maar helaas is de film die we in gedachte hadden al uitverkocht, dus wordt het een spelletjesavond in de camper. Misschien wel net zo leuk!

18-1

Vandaag gaan we iets heel bijzonders doen, namelijk naar Puzzling World! Dit is iets waar vooral Wieke zich al een paar dagen op heeft verheugd. Je hebt hier verschillende kamers vol met optische illusies, een restaurantje met op alle tafels verschillende puzzels en buiten heb je een hele groot doolhof. We beginnen binnen in de verschillende kamers en komen hier helemaal dol en verdwaasd weer uit. Daarna pakken we een drankje met wat lekkers en puzzelen er flink op los. Na deze pauze gaan we naar buiten, het doolhof in. Het grootste deel van de tijd loopt Niels voorop en we hebben de vier verschillende hoeken die je moest zoeken dan ook snel gevonden. Omdat Wieke ook graag een keer wilt proberen de weg te vinden besluiten we dat Niels niks meer mag zeggen en Wieke op zoek moet naar de uitgang. Nu verdwalen we ineens een stuk vaker en net voordat de frustratie bij Wieke het toppunt bereikt heeft en Niels bijna niet meer kan lopen van het lachen bereiken we toch de uitgang.

Puzzling World was zeker één van de hoogtepunten van onze reis door Nieuw-Zeeland, maar aan alles komt een eind en helaas moeten we dit ook weer achter ons laten en op zoek naar een volgend avontuur. Voordat we door rijden naar Queenstown lunchen we nog even in Wanaka en vervolgen dan onze reis in onze camper. Tegen de tijd dat we in Queenstown aankomen regent het weer dat het giet en eenmaal op de camping aangekomen hebben we geen zin meer om ons weer nat te laten regenen en blijven we lekker veilig en droog binnen in onze camper.

19-1

We worden wederom wakker van het getik van de regen op de camper en blijven in de ochtend nog lekker warm en droog in de camper, rennen af en toe (omdat het moet) naar het toilet/douche-gebouw en naar het washok, maar daar blijft het bij.

In de middag klaart het gelukkig op en kunnen we de stad gaan verkennen. Queenstown is een stuk kleiner dan we verwacht hadden, maar dat maakt het niet minder leuk. Het is een gezellig centrum en het ligt midden tussen de bergen en bij het water. We lopeeenstown is een stuk kleiner dan we verwacht hadden, n wat rond bij de haven, gaan wat winkeltjes in en uit en belanden in de avond in een van de gezellige pubs.

20-1

We hadden gehoord dat je in Queenstown zeker een hamburger moet eten bij FergBurger, maar gisteren stond daar een lange rij tot buiten, dus hebben we die overgeslagen. De enige mogelijkheid om hier een hamburger te eten zonder in de rij te hoeven staan is van 7 uur tot 11 uur in de ochtend. De rest van de dag, tot 5 uur ’s nachts, staat er een rij tot aan de straat. Om half 11 vinden wij het best een mooie tijd voor een hamburger. Zonder al te lang te hoeven wachten hebben we dus een ontzettend grote en super lekkere hamburger als ontbijt tussen onze kiezen. Wij snappen nu wel waarom hier altijd een rij staat, zelfs als ontbijt gaat dit er prima in!

Met goed gevulde magen is het nu eindelijk tijd voor ons helikopteravontuur. Nadat de tour in Franz Josef tot twee keer toe niet door is gegaan hebben we besloten een helikoptervlucht van Queenstown naar de Milford Sound te maken en vandaag is het dus zover dat Wieke haar verjaardagscadeau kan verzilveren. Met drie anderen en de piloot stappen we de helikopter in en stijgen we op, wat een cool gevoel is dat. Het is echt heel bijzonder om in een helikopter te vliegen, je kunt heel veel zien en overal heel dichtbij komen. Zo vliegen we tussen de bergen door en heel kort over de bergen heen, wat een heel gaaf gevoel is en een heel mooi beeld geeft. We landen boven op de berg in de sneeuw, waar we even uitstappen, van het uitzicht genieten en Niels het niet kan laten om een kleine sneeuwpop te bouwen. Daarna vliegen we weer door, nog meer bergen over, tussen de fjorden door en langs verschillende prachtige meren. Het uitzicht is echt onbeschrijfelijk. We zien zelfs nog een hert met haar jong boven op een berg lopen en stoppen niet veel verder op een mooie grasweide op een berg. Hier maken we ook nog wat foto’s en genieten ook hier weer van het bijzondere uitzicht. Hierna is het helaas alweer tijd om terug te vliegen, maar dit stuk mogen we voorin zitten naast de piloot voor het ultieme uitzicht vanuit de lucht, geweldig! Eenmaal terug op de grond is de grote glimlach niet meer van ons gezicht af te halen en die blijft daar de rest van de dag lekker zitten, wat een fantastisch verjaardagscadeau was dit!

We halen nog snel wat sushi in de stad om mee te nemen als avondeten en rijden dan verder richting Te Anau en vinden een mooie kampeerplek bij een meer, waar we dit lekker op eten… een betere afsluiter voor deze gave dag kunnen we onszelf niet wensen.

21-1

Gisteren hebben we de Milford Sound al heel mooi kunnen zien vanuit de lucht en zagen we ook een mooie weg hier naartoe lopen. Vandaag is het tijd om deze weg af te rijden en de mooie natuur hier vanaf het land te gaan bewonderen. Het is een route van 2 uur, maar wij doen lekker op het gemak en stoppen regelmatig voor een look-out of een korte wandeling de natuur in. Eenmaal in Milford aangekomen maken we een cruise met een boot, zodat onze aflevering ter land, ter zee en in de lucht helemaal compleet is. Vanaf het water hebben we een mooi uitzicht op de fjorden, zien we twee grote watervallen en een zeehondenkolonie.

Weer terug in onze camper rijden we een heel stuk richting onze volgende bestemming, Dunedin. Halverwege denken we even te gaan tanken, maar helaas is dit tankstation gesloten. Het volgende tankstation is 25 kilometer verderop, dat halen we gelukkig nog net met ons laatste beetje benzine. Dit is een onbemand tankstation waar je met je pasje of creditcard kunt tanken. Na meerdere malen al onze pasjes en cards te hebben geprobeerd werkt het allemaal nog niet en lijkt het er op dat we een probleem hebben. Het volgende tankstation is namelijk nog zeker een half uur rijden en dat gaan we echt niet meer redden. Nadat we allerlei mogelijkheden hebben overwogen besluiten we het toch nog maar een keer te proberen met een creditcard voordat we andere mensen om hulp moeten gaan vragen en op wonderbaarlijke wijze begint de pomp nu wel een hoopvol geluid te maken en kunnen we tanken, yes!

We rijden ongeveer nog een uur verder tot we bij een dorpje aankomen waar we onze camper neer mogen zetten naast een rugbyveld en ook gebruik mogen maken van de toiletten en douches. Heerlijk dat kamperen, altijd weer een verrassing waar je de nacht doorbrengt.

22-1

We rijden verder naar Dunedin, een gezellige studentenstad met een paar mooie, oude gebouwen, waar we op een terrasje in de zon gaan lunchen. Daarna rijden we door naar Otago Peninsula via een mooie kustroute. Op het uiterste puntje van dit schiereiland stoppen we, omdat hier pinguïns en albatrossen te zien zouden zijn. Volgens het infocentrum hier kun je dan het beste een tour boeken, maar die zijn natuurlijk weer belachelijk duur, dus dat zien wij niet zitten. We lopen zelf richting het strand en zien daar een hele groep jonge mannetjes zeehonden zwemmen en op rotsen zitten. Ze zijn echt super actief en komen super dichtbij ons zwemmen en zijn zelfs flink met elkaar aan het stoeien op 5 meter afstand van ons. Heel gaaf om te zien en erg vermakelijk. Er komt zelfs een blauwe pinguïn voorbij gezwommen, terwijl die hier rond deze tijd van de dag normaal niet te zien zijn. Daar hebben we dus ontzettend veel geluk mee. We zien in de verte ook nog wat albatrossen zitten, dus we zijn blij dat we niet betaald hebben voor zo’n tour, want nu hebben we ook alles gezien en er geen cent voor hoeven te betalen.

We rijden weer terug naar Dunedin om daarna de oostkust richting het noorden verder te vervolgen en vinden een geweldige kampeerplaats op een klif bij het strand. We bakken lekker wat kip- en garnalenspiesjes, openen een lekker flesje bier en genieten van het uitzicht. Wat houden wij van ons leventje hier!

23-1

Na een mooie ochtendwandeling langs het strand stappen we weer in onze camper en vertrekken richting Banks Peninsula, een schiereiland bij Christchurch. Dit is een tocht van ruim 4 uur, dus onderweg stoppen we even bij een stadje waar weinig te beleven is, rijden snel weer verder, stoppen bij een ander stadje waar ook weinig te beleven is, maar hebben toch wel een pauze nodig. We gaan daarom maar even een cafeetje in en hier zenden ze tot onze vreugde de Australian Open uit, dus kijken we even de eerste twee sets van een wedstrijd van Federer tegen Seppi, welke hij allebei verloor. Later zien we dat hij dankzij deze Italiaan al vroeg uit het toernooi ligt. We rijden na deze gezellige vrijdagmiddagborrel weer verder naar Banks Peninsula en komen uit bij een grasveldje naast een meer, weer een prima plek om de nacht door te brengen.

24-1

We hebben een relaxte ochtend bij het meer, waar we genieten van het steeds warmer wordende weer nu we weer wat noordelijker komen. We rijden daarna een klein stukje verder naar Akaroa waar we bij het infocentrum gaan kijken wat we in dit gezellige, pittoreske dorpje zullen gaan doen vandaag. Als we één van de folders aan het bekijken zijn komt er een man naar ons toe van het bedrijfje waar de folder van is. Hij organiseert kleinschalige boottrips waar je dolfijnen kunt zien en er ook mee kunt zwemmen. Hier in Akaroa komen de Hector dolfijnen voor, die alleen in Nieuw-Zeeland te zien zijn. Dit zijn de kleinste dolfijnen ter wereld (tussen de 1.20m en 1.40m) die in kleine groepen zwemmen (tussen de 2 en 5 dolfijnen) en heel nieuwsgierig zijn. We zijn meteen verkocht en gaan dus mee met de tour.

Er is nog een ander stel dat mee gaat en we zijn dus maar met z’n vieren en Steve op zijn speedboot, wat erg leuk is. Al snel zien we de eerste twee dolfijnen in de verte en ze komen naar ons toe om te kijken wat er aan de hand is. Ze blijven even rond onze boot zwemmen en Steve zegt dat we het water in kunnen om te kijken of ze met ons willen zwemmen. Zodra we in het water zijn zwemmen ze helaas weg. We wachten nog even of ze terug komen en proberen ze nieuwsgierig te maken door onder water geluidjes te maken, maar helaas blijven ze weg. We gaan dus maar weer terug de boot in en op zoek naar een volgend groepje dolfijnen. Na een stuk varen zien we nog wel een blauwe pinguïn, maar al een tijdje geen dolfijnen meer. Wel zien we een andere boot stil liggen in de verte, dus gaan we eens kijken wat zij gespot hebben. Zodra we in hun buurt komen, komt er al een groep dolfijnen van hun boot op ons af gezwommen. De dolfijnen blijven een beetje tussen de twee boten in zwemmen en zodra de andere boot vertrekt blijven ze bij onze boot rond zwemmen en gaan we weer het water in. Deze dolfijnen zijn gelukkig erg nieuwsgierig en blijven in de buurt en al snel komen ze erg dichtbij ons zwemmen, super leuk! Binnen no time komt er een ander groepje dolfijnen bij en zwemmen er continue dolfijnen langs ons af en onder ons door. Het is duidelijk dat ze willen spelen, want ze komen super snel op je af gezwommen, zwemmen vlak langs je heen om vervolgens om te draaien en rustiger een rondje om je heen te zwemmen, echt zo gaaf!

We liggen minstens 45 minuten in het water en er blijven groepjes dolfijnen komen en gaan. Uiteindelijk zwemmen er minstens 20 dolfijnen om ons heen en tussen ons door, wat echt heel zeldzaam is. Zelfs Steve is zichtbaar aan het genieten van deze uitzonderlijk mooie en goede dag, want wij hebben duidelijk heel veel geluk om zoveel dolfijnen te zien en dat ze zo dichtbij ons komen en zo lang met ons blijven spelen.

Alsof we daarmee nog niet genoeg geluk hebben gehad zwemmen ze daarna ook nog een heel stuk met ons mee als we weer verder varen met de boot. Als klap op de vuurpijl springen twee dolfijnen recht voor onze boot minstens 5 meter de lucht in! Wauw, ze geven gewoon echt nog een showtje weg voor ons. Alsof ze daarmee ons willen bedanken voor het spelen. Nou lieve dolfijnen, jullie ontzettend bedankt voor deze geweldig mooie ervaring!

Als de dolfijnen afscheid van ons hebben genomen varen wij nog via een mooie grot terug naar de kust. Hier eten we lekker op het terras in het zonnetje samen met het stel wat met ons mee op de tour was en praten we nog even na over de geweldige middag.

25-1

Vannacht hebben we op een camping gestaan waar ze een keer goede, onbeperkte wifi hadden, dus daar maken we goed gebruik van door een keer alle foto’s te uploaden en onze verhalen te posten. Ondanks dat het internet voor Nieuw-Zeelandse begrippen prima werkt duurt dit toch altijd ontzettend lang en halverwege de middag zijn we eindelijk klaar. We besluiten daarom de rest van de middag rustig aan te doen en genieten nog een beetje van het gezellige centrumpje van Akaroa en eten wat aan het strand voordat we door rijden in de richting van Kaikoura. Onderweg komen we langs een plaatsje met een public garden waar we verschillende prachtige gekleurde vogels kunnen zien en ook nog wat walibi’s. Een leuke pauze, voordat we onze 3 uur lange rit weer voortzetten. Net wat onder Kaikoura komen we bij een geschikte camping voor de nacht en kaarten nog wat voordat we de nacht alweer in gaan.

26-1

We rijden verder richting Kaikoura en zodra we daar onze camper hebben geparkeerd horen we een heel enthousiast geroep. Daar staan Bart en Michelle en hadden ons toevallig uit zien stappen. Hoe grappig om hun weer tegen te komen, terwijl we niet van elkaar wisten dat we in het zelfde stadje zouden zijn. Helemaal leuk is dat zij ontzettend leuk nieuws te vertellen hebben, want de dag daarvoor heeft Bart Michelle ten huwelijk gevraagd. We voelen ons vereerd dat ze dit nu met ons willen vieren, want in Hilvarenbeek is dit nieuws alleen nog maar bij de ouders bekend. (Ja Roel, je leest het goed, wij wisten het eerder dan jij ;P). We willen natuurlijk alles over het aanzoek horen en ook hoe de rest van hun reis door Nieuw-Zeeland is geweest, dus het komt mooi uit dat we allebei geen plannen hadden voor vandaag en belanden lekker in het zonnetje op een terrasje.

Later in de middag verhuizen we naar een camping met zwembad, waar we goed gebruik van maken. Daarna is het tijd om champagne te drinken bij de camper en lekker te barbecueën om af te sluiten met een potje kaarten. Een erg gezellige en relaxte dag met de Beekse delegatie.

27-1

In de ochtend doen wij het lekker rustig aan en chillen we nog een beetje bij het zwembad. Laat in de ochtend komen Bart en Michelle terug van hun tour met de dolfijnen en we kijken nog even de gave foto’s die hun hebben gemaakt met onze GoPro die ze geleend hadden. Daarna nemen we afscheid en rijden wij door richting Blenheim. Hier gaan we op bezoek bij Vera en Grant, die we via via kennen en ons uit hadden genodigd om bij hun langs te komen. Vera komt oorspronkelijk uit Esbeek en heeft heel wat jaren in Australië gewoond en ze wonen sinds een paar maanden in Nieuw-Zeeland. We komen uit bij hun prachtige huis tussen de wijngaarden en worden hier ontzettend fijn ontvangen en kletsen over Esbeek, Australië en natuurlijk Nieuw-Zeeland. Niet veel later komen vrienden van hun uit Australië ook aan, zij zijn hier voor een paar dagen. We gaan richting Picton waar Vera en Grant hun cruiseschip hebben liggen, waarmee ze sinds kort de kost verdienen. Een prachtig mooie boot waarmee ze allerlei soorten cruises organiseren. Check hun website: www.experiencethesounds.co.nz.

Helaas kunnen we nu niet meer gaan varen, want het is al redelijk laat in de middag en de wind begint op te spelen. We gaan daarom maar richting het centrum van Picton en pakken hier een lekkere steak met wat biertjes.

28-1

Vandaag beloofd het weer wat beter te worden, dus we rijden onder een tot nu toe bewolkte hemel richting Picton waar het al voorzichtig begint op te klaren. Eenmaal bij de boot trekt de lucht inderdaad flink open en gaan we dus voor een tocht door de Marlborough Sounds. Wat een prachtige omgeving hier en wat ontzettend gaaf dat wij mee mogen op deze schitterende boot, we voelen echt koning te rijk. We meren aan bij een resort midden in de Sounds en hebben daar een heerlijke lunch in het zonnetje aan het water. Eenmaal terug bij de boot is het ondertussen echt heel warm geworden en twijfelt Wieke of ze het water in zal gaan om even af te koelen. Alsof Grant haar gedachte kan lezen geeft hij haar het laatste zetje en duwt haar (tot ieders grote vreugde) in het water. Met kleren en al zwemt Wieke lekker rondom de boot, maar na een paar minuten begint het toch wel fris te worden en kiest ze er voor om weer terug aan dek te gaan om zich door de zon te laten drogen.

We varen nog een stuk en doen een poging om Kingfish te vangen, maar helaas zonder succes. We gooien het anker daarom maar uit in een baai en gaan op andere vissen vangen. Wieke heeft nog nooit gevist, maar vangt al meteen twee vissen. Helaas zijn ze allebei kleiner dan 30cm en moeten we ze terug gooien in het water, maar het was toch wel heel leuk om na ruim 2 jaar weer iets aan de haak te slaan :D. Niels zit ondertussen in een kano en vaart de baai rond richting het punt waar Captain Cook voor het eerst aan land is gekomen. Wieke ruilt de hengel in voor een snorkelset, want aangezien haar kleren toch al nat zijn geworden gaat ze het onderwaterleven hier maar eens van dichtbij bekijken. Zo vliegt de middag om en zodra we weer allemaal terug aan dek zijn hebben Vera en Grant lekker stokbrood, toastjes, kaasjes, vlees etc. op tafel gezet. Daar krijgen we nog een lekker wijntje en biertje bij, dit is het ultieme genieten. Wat worden wij verwend zeg, echt niet normaal!

Op de weg terug naar de kust hebben we nog een prachtige zonsondergang en is deze geweldige dag compleet.

29-1

Na anderhalve dag hebben wij wel door dat de familie Bennett ontzettend sportief is. Ze sporten minimaal één keer per dag en zijn bezig met een fitnessprogramma, genaamd Tap Out. Ze doen dit iedere ochtend en/of middag en wij hebben beloofd om dit vandaag ook mee te doen. Al om half 8 staan wij daarom samen met Grant in hun gymzaal in de schuur op een mat naar een tv te kijken waar een Amerikaan de gekste en zwaarste oefeningen voor doet die wij dus netjes na proberen te doen. Het is echt ontzettend zwaar, maar wel heel gaaf om te doen en heerlijk om na 3 maanden onszelf weer even flink in het zweet te werken.

Na al dit harde werken worden we weer verwend met een heerlijk omelet als ontbijt. Helaas is het tijd om afscheid te nemen van de familie Bennett en hun vrienden, want wij moeten terug richting Christchurch waar we morgen onze geliefde camper alweer in moeten leveren. Na een prachtige kustroute van ruim 4 uur waar we nog heel veel zeehonden op de rotsen en in het water hebben gezien, komen we aan in Christchurch. Zoals ons al verteld was is deze stad nog steeds in opbouw na de aardbeving van 2011. Je ziet dan vooral heel veel steigers tussen alleen maar gloednieuwe gebouwen in die al wel af zijn. Midden in de stad heb je het project Re:start wat wel heel mooi is. Dit is een klein winkelcentrum gebouwd van containers met allemaal leuke, gezellige kleuren, wat er erg gaaf uit ziet. We lopen hier een beetje rond en gaan dan wat eten om daarna op zoek te gaan naar onze laatste camping van ons Nieuw-Zeeland avontuur.

30-1

Deze dag staat in het teken van het opruimen van de caravan om hem daarna in te leveren bij het vliegveld. Met pijn in ons hart nemen we afscheid van onze camper, wat toch een beetje ons paleis op wielen was in de afgelopen maand. Als dat gedaan is blijven we op het vliegveld wachten tot onze vlucht de volgende ochtend heel vroeg vertrekt richting Manilla en ons hoofdstuk Nieuw-Zeeland dus echt voorbij is.

Tijdens het schrijven van onze verhalen heb ik gemerkt dat het heel lastig is om te omschrijven wat we allemaal gezien hebben en dat het nogal een eentonig verhaal wordt met continue de woorden prachtige natuur, mooie omgevingen en geweldige uitzichten, maar geloof me, eentonig is het hier zeker niet! Ik kom gewoon woorden en superlatieven te kort om aan te geven hoe mooi dit land is. We hebben dan ook met volle teugen genoten van dit prachtige land!

Nu op naar het volgende avontuur!

Veel liefs!

Niels en Wieke